Publikacje prasowe i naukowe

W miesięczniku „Przegląd Podatkowy” nr 9 z września 2023 roku powołano się na poniższe wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku:

z 15 lutego 2023 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 6/23 oddalający skargę na decyzję Naczelnika Podlaskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Białymstoku z października 2022 roku w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności podatkowej płatnika i określenia wysokości podatku dochodowego od osób prawnych za maj, listopad oraz grudzień 2017 roku.

Sąd wywiódł, że: „(…) w pojęciu »beneficial owner« nie mieszczą się nie tylko formalni agenci (przedstawiciele), pośrednicy, ale także podmioty, które wprawdzie faktycznie korzystają z dochodu, ale mają nad nim bardzo ograniczone władztwo. (…) szersze ujęcie podmiotów, które nie mogą być uznane za »beneficial owner« wynika z potrzeby zapewnienia zgodności rozumienia tego pojęcia z przedmiotem i celami MK OECD (przyp. Modelowa Konwencja w sprawie podatku od dochodu i majątku) i było obecne w międzynarodowym prawie podatkowym na długo przed 2012 rokiem.

Test »beneficial owner« musi uwzględniać międzynarodowe znaczenie tego pojęcia, a zatem nie może mieć charakteru testu tylko formalnego (prawnego), ocenianego przez pryzmat prawa krajowego. Musi uwzględniać także aspekty ekonomiczne, czyli faktyczne rozporządzanie dochodem. Podmioty, które tylko formalnie dysponują uzyskanym dochodem, nie spełniają testu »beneficial owner«.

Wyrok jest nieprawomocny.

z 11 marca 2022 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 55/22 oddalający skargę na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku ze stycznia 2022 roku w przedmiocie przyznania tymczasowemu pełnomocnikowi szczególnemu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej.

Sąd stwierdził, że: „(…) organ podatkowy ma prawo miarkować wynagrodzenie tymczasowego pełnomocnika szczególnego, biorąc pod uwagę charakter sprawy oraz wkład pracy i zaangażowanie pełnomocnika w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia”.

Wyrok jest prawomocny od 26 kwietnia 2022 roku.

z 8 grudnia 2021 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 526/21 oddalający skargę na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku z października 2021 roku w przedmiocie przyznania tymczasowemu pełnomocnikowi szczególnemu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej.

Sąd uznał, że: „Praktyka spraw podatkowych wskazuje, że można mieć do czynienia ze sprawami seryjnymi, za kolejne okresy rozliczeniowe o bardzo podobnym stanie faktycznym. Może się też zdarzyć, że udział pełnomocnika tymczasowego będzie ograniczony np. tylko do jednej czynności np. doręczenia decyzji organu, a nawet postanowienia w kwestii wpadkowej. Przyczyną takiego stanu rzeczy nie musi być brak profesjonalizmu pełnomocnika lub jego zaniedbania, lecz np. stosunkowo szybkie zakończenie tymczasowości działania pełnomocnika w wyniku ustanowienia przez sąd kuratora, co kończy zadanie pełnomocnika tymczasowego”.

Wyrok jest prawomocny od 4 lutego 2022 roku.

W dziennikach „Kurier Poranny” i "Gazeta Współczesna" nr 173 z 7 września 2023 roku powołano się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 10 maja 2022 roku w sprawie o sygnaturze akt II SA/Bk 133/22 ze skargi na czynność Burmistrza Michałowa z stycznia 2022 roku w przedmiocie zapewnienia transportu do placówki oświatowej, w którym Sąd: stwierdził bezskuteczność zaskarżonej czynności oraz uznał obowiązek Burmistrza Michałowa do zorganizowania bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu K. L. do Zespołu Szkół nr [...] w B. w roku szkolnym 2021/2022.

Sąd uznał, że: „(…) w myśl art. 39 ust. 4 pkt 1 ustawy Prawo oświatowe (Dz. U. z 2021 r., poz. 1082), obowiązek gminy zapewnienia bezpłatnego transportu i opieki niepełnosprawnym uczniom dotyczy uczniów, których kształcenie i wychowanie odbywa się na podstawie art. 127. Przepis art. 127 ust. 1 ustawy Prawo oświatowe przewiduje zasady kształcenia specjalnego mogącego się odbywać w placówkach oświatowych ogólnodostępnych, integracyjnych bądź szkołach i oddziałach specjalnych, zaś w ust. 10 wskazuje, że orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego określa zalecane formy tego kształcenia, z uwzględnieniem rodzaju niepełnosprawności, w tym stopnia niepełnosprawności intelektualnej”.

Naczelny Sąd Administracyjny rozpatrując skargę kasacyjną organu administracji publicznej od powyższego orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, wyrokiem z dnia 13 czerwca 2023 roku w sprawie o sygnaturze akt III OSK 1867/22 oddalił skargę kasacyjną.

Wyroki są prawomocne.

W dzienniku „Rzeczpospolita” nr 207 z 6 września 2023 roku powołano się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 12 grudnia 2019 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 634/19 ze skargi na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z sierpnia 2019 roku w przedmiocie podatku od towarów i usług, w którym Sąd: uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną w pkt 3 oraz zasądził od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz skarżącego zwrot kosztów postępowania sądowego.

Sąd stwierdził, że: „Skoro z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.) wynika, że istotą dostawy jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, to Spółka nie musi wchodzić we »władztwo ekonomiczne« studni, gdyż już od jej wybudowania posiada nad nimi władztwo, jako właściciel gruntu, na której sporne studnie zostały posadowione i z którym są ściśle związane”.

Naczelny Sąd Administracyjny rozpatrując skargę kasacyjną organu administracji publicznej od powyższego orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, wyrokiem z dnia 25 kwietnia 2023 roku w sprawie o sygnaturze akt I FSK 327/20 oddalił skargę kasacyjną oraz zasądził od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz skarżącego zwrot kosztów postępowania sądowego.

Wyroki są prawomocne.

W miesięczniku „Przegląd Podatków Lokalnych i Finansów Samorządowych” nr 8 z sierpnia 2023 roku powołano się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 6 kwietnia 2022 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 52/22 ze skargi na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z grudnia 2021 roku, w przedmiocie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, w którym Sąd: uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną oraz zasądził od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz skarżącego zwrot kosztów postępowania sądowego.

Sąd wskazał, że: „Rekompensata ustalana w oparciu o art. 50 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 roku o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2021 r. poz. 1371 ze zm.) nie jest objęta podatkiem VAT (podatek od towarów i usług)”.

Wyrok jest prawomocny od 28 marca 2023 roku.

Ponadto, w czasopiśmie został opublikowany artykuł asystenta sędziego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku Mateusza Kownackiego w dziale „Orzecznictwo sądów administracyjnych”.

W pierwszej części tekstu autor przedstawia wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z 10 maja 2023 roku w sprawie o sygnaturze akt III FSK 2070/21.
NSA stwierdził, że uznanie, że droga jest lub nie jest drogą publiczną bądź drogą wewnętrzną nie może następować w drodze interpretacji prawa podatkowego wydawanej na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja Podatkowa.

W drugiej części publikacji został opisany wyrok NSA z 5 kwietnia 2023 roku w sprawie o sygnaturze akt III FSK 1828/21.
NSA wywiódł, że obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości związany jest z własnością danego składnika majątku (obiektu budowlanego), nie z faktem wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych.

W ostatniej części tekstu autor prezentuje wyrok NSA z 14 kwietnia 2023 roku w sprawie o sygnaturze akt III FSK 1987/21.
NSA stwierdził, że dokonując wykładni gramatycznej art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych nie sposób zgodzić się z poglądem, że określony w tym przepisie moment powstania obowiązku podatkowego dotyczy tylko tych podatników, którzy wybudowali budynek lub budowlę. Takiego podziału podatników podatku od nieruchomości uregulowanie to nie przewiduje. Skoro ustawodawca podatkowy nie czyni w tym zakresie żadnego rozróżnienia, to i organom interpretującym prawo podatkowe takiego rozróżnienia czynić nie wolno, a to w myśl zasady lege non distinguente nec nostrum est distinguere.

Wyroki są prawomocne.

W dzienniku „Rzeczpospolita” nr 201 z 30 sierpnia 2023 roku powołano się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 2 marca 2022 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 46/22 oddalający skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku z listopada 2021 roku w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata 2015-2020.

Zdaniem sądu, pomimo zmiany definicji obiektu budowalnego w ustawie z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane (zmiana definicji od 28 czerwca 2015 roku), nie ma podstaw do twierdzenia, że aktualne instalacje takie jak parownice nie podlegają już opodatkowaniu. Przedmiotem podatku jest budowla jako obiekt budowlany, a zatem budowla wraz z instalacjami, które warunkują normalne jej funkcjonowanie. W tym kontekście należy stwierdzić, że wykreślenie z definicji zwrotu „całość techniczno-użytkowa” nie zmienia faktu, iż opodatkowaniu podlega, poza wyraźnie wskazanymi w Prawie budowlanym przypadkami, zarówno część budowlana, jak i techniczna.

Naczelny Sąd Administracyjny rozpatrując skargę kasacyjną skarżącej od powyższego orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, wyrokiem z dnia 29 sierpnia 2023 roku w sprawie o sygnaturze akt III FSK 693/22 uchylił zaskarżony wyrok oraz decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku i Burmistrza Hajnówki oraz zasądził od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku na rzecz skarżącej zwrot kosztów postępowania sądowego.

Wyrok jest prawomocny.

W dziennikach „Rzeczpospolita” nr 199 z 28 sierpnia 2023 roku oraz "Dzienniku Gazeta Prawna" nr 167 z 30 sierpnia 2023 roku opisano wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 6 lipca 2023 roku w sprawie o sygnaturze akt II SA/Bk 315/23 ze skargi na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 15 marca 2023 roku znak 010070/680/7131455/2022 nr 350998386 w przedmiocie uchylenia prawa do świadczenia z programu "Dobry Start", w którym Sąd: uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą jej wydanie decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 23 lutego 2023 roku znak 010070/680/7131455/2022 nr 350998386 oraz zasądził od Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na rzecz skarżącej zwrot kosztów postępowania sądowego.

Sąd wywiódł, że: „Co do zasady, uprawnione do otrzymania świadczenia "Dobry start" są podmioty, o których mowa w § 4 ust. 1 rozporządzenia z dnia 15 czerwca 2021 r. w sprawie szczegółowych warunków realizacji rządowego programu "Dobry start" (Dz. U. z 2021 r. poz. 1092). Natomiast powołane § 5 ust. 2 i § 28 rozporządzenia regulują odpowiednio sytuacje sprawowania przez rodziców opieki naprzemiennej, orzeczonej wyrokiem właściwego sądu powszechnego oraz tzw. zbiegu prawa do świadczenia "Dobry start". Przy czym, wobec braku prawnej definicji terminu "zbiegu prawa" do przedmiotowego świadczenia, w ocenie Sądu termin ten należy rozumieć jako sytuację, w której więcej niż jeden podmiot wskazany w § 28 ust. 1 rozporządzenia, spełnia warunki do otrzymania świadczenia "Dobry start". Podkreślenia przy tym wymaga, że stosownie do treści § 10 ust. 1 rozporządzenia ustalenie prawa do świadczenia dobry start oraz jego wypłata następują na wniosek uprawnionych podmiotów. Skoro zatem do konkretyzacji prawa do świadczenia "Dobry start" niezbędne jest złożenie wniosku przez uprawniony podmiot, to tym samym do zaistnienia "zbiegu prawa do świadczenia", w rozumieniu § 28 ust. 1 rozporządzenia, koniecznym jest wystąpienie z wnioskiem przez oboje z rodziców, opiekunów prawnych dziecka lub jego opiekunów faktycznych”.

Wyrok jest nieprawomocny.

W miesięczniku „Finanse Publiczne” nr 7-8 z okresu lipiec-sierpień 2023 roku powołano się na poniższe wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku:

z 28 grudnia 2017 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 767/17 oddalający skargę Stowarzyszenia W. E. w Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku z maja 2017 roku w przedmiocie określenia kwoty przypadającej do zwrotu dotacji.

Sąd stwierdził, że: „Jako że obowiązek zwrotu dotacji wykorzystanej niezgodnie z przeznaczeniem powstaje z mocy prawa (beneficjent ma obowiązek zwrócić dotację bez wezwania), powinność tę należy traktować jako zobowiązanie podatkowe powstające z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania (art. 21 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa).”

Wyrok jest prawomocny od 7 lipca 2021 roku.

z 23 maja 2017 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 183/17 oddalający skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku z stycznia 2017 roku w przedmiocie podatku od spadków i darowizn.

Sąd wskazał, że „Brak jest uzasadnienia, aby art. 4a ustawy z dnia 28 lipca 1983 roku o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2016 r., poz. 205) można było interpretować w ten sposób, iż wpłata »własna« obdarowanego stanowi udokumentowanie otrzymania darowizny”.

Naczelny Sąd Administracyjny rozpatrując skargę kasacyjną skarżącego od powyższego orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, wyrokiem z dnia 18 czerwca 2019 roku w sprawie o sygnaturze akt II FSK 2377/17 uchylił zaskarżony wyrok i decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku oraz zasądził od organu administracji publicznej na rzecz skarżącego zwrot kosztów postępowania sądowego.

Wyrok jest prawomocny.

W dzienniku „Rzeczpospolita” nr 184 z 9 sierpnia 2023 roku opisano wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 19 lipca 2023 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 211/23 ze skargi Miasta Łomża na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 kwietnia 2023 r., nr 0112-KDIL3.4012.431.2022.3.LS w przedmiocie przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, w którym Sąd: uchylił interpretację indywidualną w zaskarżonej części oraz zasądził od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz Miasta Łomża kwotę zwrot kosztów postępowania sądowego.

Sąd uznał, że: „Nadrzędnym celem regulacji (…) jest poszanowanie zasad wspólnego systemu VAT, opartego na zasadzie neutralności podatkowej. Opiera się ona na założeniu, że podatnik ma możliwość odliczenia podatku naliczonego zapłaconego w cenie nabytych towarów i usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i nie będzie on stanowił dla podatnika ekonomicznego obciążenia. Dobór metody obliczania prewspółczynnika winien więc możliwie najpełniej i najdokładniej zapewnić podatnikowi odliczenie podatku naliczonego przypadającego na czynności opodatkowane”.

Wyrok jest nieprawomocny.

W miesięczniku „Przegląd Podatkowy” nr 8 z sierpnia 2023 roku przytoczono wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 4 stycznia 2023 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 488/22 oddalający skargę na decyzję Naczelnika Podlaskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Białymstoku z września 2022 roku w przedmiocie określenia, w odmiennej wysokości niż zadeklarowano, kwoty podatku od towarów i usług za miesiąc grudzień 2012 roku do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy.

Sąd wskazał, że: „(...) skutek w postaci zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego wywołuje już wszczęcie postępowania »w sprawie« o przestępstwo lub wykroczenie skarbowe, niezależnie od tego, czy do wszczęcia postępowania (śledztwa) przeciwko samemu podatnikowi w ogóle dojdzie. Wszczęcie takiego postępowania następuje w drodze postanowienia, które nie jest ogłaszane lub doręczane podatnikowi, gdyż do momentu przedstawienia mu zarzutów nie jest on stroną toczącego się postępowania karnego skarbowego”.

Wyrok jest nieprawomocny.

W miesięczniku „Państwo i Prawo” nr 7 z lipca 2023 roku powołano się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 18 grudnia 2007 roku w sprawie o sygnaturze akt II SA/Bk 707/07 oddalający skargę na decyzję Wojewody Podlaskiego z lipca 2007 roku w przedmiocie ustalenia odszkodowania za grunt przejęty pod drogi.

Sąd zauważył, że: „Stosunek prawny odszkodowawczy oparty jest na zasadzie równorzędności jego stron. Jest więc typowym stosunkiem cywilnoprawnym. Roszczenie odszkodowawcze z tytułu wywłaszczenia - zgodnie z ogólnymi regułami prawa cywilnego - przedawnia się zatem z upływem 10 lat od dnia, w którym stało się wymagalne tzn. od dnia, kiedy wierzyciel miał prawną możliwość żądania zaspokojenia przysługującej mu wierzytelności”.

Naczelny Sąd Administracyjny rozpatrując skargę kasacyjną skarżących od powyższego orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, wyrokiem z dnia 6 lutego 2009 roku w sprawie o sygnaturze akt I OSK 335/08 uchylił zaskarżony wyrok i decyzje organów administracji publicznej obu instancji oraz zasądził od Wojewody Podlaskiego na rzecz skarżących zwrot kosztów postępowania sądowego.

Wyrok jest prawomocny.

W dzienniku „Rzeczpospolita” nr 177 z 1 sierpnia 2023 roku opisano wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 19 maja 2023 roku w sprawie o sygnaturze akt II SAB/Bk 30/23 ze skargi na bezczynność Starosty Grajewskiego w przedmiocie informacji publicznej, w którym Sąd:
1. stwierdził, że organ dopuścił się bezczynności;2. stwierdził, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa;
3. zobowiązał Starostę Grajewskiego do rozpoznania wniosku skarżącego z 16 grudnia 2022 roku – w terminie 14 dni licząc od daty zwrotu akt;
4. zasądził od organu na rzecz skarżącego kwotę 597 (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Sąd stwierdził, że: „Informację publiczną stanowi treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do organu wykonującego władzę publiczną lub innych podmiotów wykonujących zadania publiczne. Informacją publiczną będą nie tylko dokumenty bezpośrednio zredagowane i technicznie wytworzone przez taki podmiot, ale także te sporządzone przez inne podmioty, których podmiot zobowiązany używa do zrealizowania powierzonych prawem zadań”.

Wyrok jest nieprawomocny.

W dzienniku „Rzeczpospolita” nr 160 z 12 lipca 2023 roku powołano się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 15 czerwca 2023 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 151/23 uwzględniający skargę Gminy Miejskiej Hajnówka na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 3 marca 2023 r., nr 0114-KDIP4-1.4012.730.2022.2.DP, w przedmiocie przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług.

Autorka artykułu – Aleksandra Tarka podała, że „spór w sprawie dotyczył prawa do odliczenia VAT od wydatków inwestycyjnych i bieżących związanych z lokalną pływalnią. We wniosku o interpretację gmina wyjaśniła, że pływalnią i wchodzącą w jej skład tężnią solankową zarządza park wodny. Obiekty te stanowią jej majątek. Są i będą wykorzystywane do celów statutowych niekomercyjnych np. na potrzeby zajęć szkolnych, jak i komercyjnych. Gmina zaznaczyła, że działalność niekomercyjna pływalni nie podlega opodatkowaniu VAT. A na odpłatne świadczenie usług: wstępu, prowadzenia zajęć nauki pływania, aqua fitnessu, wstępu do sauny i tężni solankowej, są wystawiane faktury i paragony. Ponadto w ramach działalność opodatkowanej VAT w obiektach wynajmowane są powierzchnie reklamowe, lokale oraz powierzchnie SPA. Gmina podkreśliła, że można określić dokładny przedział czasowy korzystania z pływalni przez dane osoby w ramach działalności niekomercyjnej oraz komercyjnej. A ponieważ rozważa odliczenie VAT od wydatków bieżących oraz inwestycyjnych w oparciu o proporcję ustalaną na podstawie ilości godzin, wystąpiła o interpretację. Sama była przekonana, że prewspółczynnik kalkulowany w oparciu o metodę czasową opiera się na jednoznacznych kryteriach. Metoda czasowa, jest najbardziej reprezentatywna i najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej działalności oraz dokonywanych nabyć. Innego zdania był fiskus. W jego ocenie metoda czasowa nie uwzględnia, że niektóre części pływalni nie są dostępne dla klientów niekomercyjnych. Klienci mający prawo do bezpłatnego wstępu na krytą pływalnię nie mają możliwości korzystania w czasie pobytu na krytej pływalni z usług komercyjnych. W szczególności dotyczy to tężni solankowej. Metoda czasowa nie odnosi się do faktu, że na działalność niekomercyjną przeznaczone są głównie godziny dopołudniowe, a działalność komercyjna prowadzona jest przez 7 dni w tygodniu w godzinach 6.15-21.45. A to zdaniem urzędników oznacza, że w niektórych godzinach świadczone są wyłącznie usługi o charakterze komercyjnym. Dlatego chociażby z tego względu metoda czasowa ustalania prewspółczynnika, nie może zostać uznana za bardziej odpowiadającą specyfice wykonywanej działalności, gdyż nie odzwierciedla ograniczeń w możliwości korzystania z pływalni przez osoby korzystające z niej niekomercyjnie, które mogą korzystać z niej przez o wiele mniejszą ilość godzin, niż użytkownicy wnoszący opłatę za wstęp. Nie uwzględnia również, że usługi tężni solankowej oferowane są wyłącznie odpłatnie. Gmina zaskarżyła interpretację i wygrała. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku nie miał wątpliwości, że działalność gminy cechuje charakter mieszany, co przekłada się w sposób oczywisty na rozmiar dokonywanych przez nią odliczeń VAT. Po gruntowanej analizie przepisów i orzecznictwa, w tym unijnego, przypomniał, że nie ma przeszkód prawnych, aby w odniesieniu do wydatków na konkretną działalność gospodarczą prowadzoną przez daną gminę, jako podatnika VAT, stosować odrębnie wyliczony współczynnik proporcji odliczeń. Oczywiście jeśli będzie on stanowił bardziej reprezentatywny w danym przypadku sposób określenia owej proporcji. Sąd zgodził się, że prewspółczynnik obliczony przez gminę opiera się na jednoznacznych i jasnych kryteriach. Wskaźnik czasowy, czyli procent udziału godzin komercyjnych w całkowitej liczbie godzin funkcjonowania pływalni, obrazuje specyfikę prowadzonej w tym zakresie działalności. I co kluczowe z punktu widzenia wymogów ustawowych pozwala na obiektywne ustalenie struktury wydatków, tj. proporcji między czynnościami opodatkowanymi i nieopodatkowanymi w tym obszarze”.

Wyrok jest nieprawomocny.

W „Dzienniku Gazeta Prawna” nr 143 z 26 lipca 2023 roku powołano się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 13 stycznia 2023 roku w sprawie o sygnaturze akt II SAB/Bk 112/22 na bezczynność Starosty Powiatu Augustowskiego w przedmiocie informacji publicznej w którym Sąd:
1. umorzył postępowanie w zakresie zobowiązania Starosty Powiatu Augustowskiego do załatwienia wniosku skarżącego z października 2022 roku;
2. stwierdził, że organ dopuścił się bezczynności;
3. stwierdził, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa;
4. zasądził od Starosty Powiatu Augustowskiego na zwrot kosztów postępowania sądowego.

Sąd uznał, że: „Projekt organizacji ruchu na drodze powiatowej to dokument zawierający informację publiczną, podlegającą udostępnieniu na mocy przepisów u.d.i.p. (ustawa z dnia 6 września 2001 roku o dostępie do informacji publicznej Dz. U. z 2022 r. poz. 902). Taki też pogląd został wyrażony w orzecznictwie sądowym, w którym podkreślono, że projekt organizacji ruchu dotyczy materii, z którą styka się każdy człowiek jako uczestnik ruchu drogowego. Z uwagi na powszechny charakter jest to więc informacja publiczna, stanowiąca nieodłączny element życia każdego obywatela (por. wyrok WSA w Szczecinie z dnia 7 grudnia 2022 r., sygn. akt II SAB/Sz 243/22 i powołane tam orzecznictwo […])”.

Wyrok jest prawomocny od 24 lutego 2023 roku.

W miesięczniku „Przegląd Podatkowy” nr 7 z lipca 2023 roku powołano się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 28 grudnia 2022 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 467/22 ze skargi na decyzję na decyzję Naczelnika Podlaskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Białymstoku z sierpnia 2022 roku w przedmiocie określenia straty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2015 rok, w którym Sąd: uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą jej wydanie decyzję Naczelnika Podlaskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Białymstoku z kwietnia 2022 roku, umorzył postępowanie podatkowe w sprawie oraz zasądził od organu administracji publicznej na rzecz skarżącej zwrot kosztów postępowania sądowego.

Sąd stwierdził, że: „w postępowaniu podatkowym organ nie stwierdził by spółka podawała w deklaracjach podatkowych dane nieprawdziwe lub jej księgi były nierzetelne. Organ miał jednak zastrzeżenia co do transakcji spółki z podmiotem powiązanym w ramach którego podpisano umowę o produkcję z materiałów powierzonych, a z u ino Wy wynikało, że wynagrodzenie za produkcję miało obejmować uzgodnione koszty (określone szczegółowo w załączniku B umowy, powiększone o marżę w wysokości 10%). Organ miał zastrzeżenia co do wysokości ustalanej marży, a więc i kosztów spółki w relacji z podmiotem powiązanym, a co wpływało na jej przychody i zobowiązania podatkowe / stratę (...) Organ nie stwierdził więc, że dane spółki finansowe spółki i jej księgi są nierzetelne lub wadliwe, co potwierdza, że wszczęcie postępowania karnego skarbowego na podstawie art. 56 § 1 ustawy z dnia 10 września 1999 roku Kodeks Karny Skarbowy (Dz.U. z 2013 r., poz. 186 ze zm.) nie było uzasadnione i nie powinno wywrzeć skutku w postaci zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego”.

Wyrok jest nieprawomocny.

W dziennikach Kurier Poranny oraz Gazeta Współczesna z dnia 7 lipca 2023 roku została zamieszczona informacja o sprawie rozpoznawanej w dniu 6 lipca 2023 roku przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku o sygnaturze akt II SA/Bk 365/23, dotyczącej skargi Rzecznika Praw Obywatelskich na rozporządzenie Wojewody Podlaskiego z 16 lutego 2023 roku w sprawie przepisów porządkowych obowiązujących w strefie nadgranicznej, przyległej do granicy państwowej z Białorusią na terenie województwa podlaskiego. RPO wnosił o stwierdzenie „przez sąd nieważności tego rozporządzenia, wojewoda - oddalenia skargi. W ocenie Rzecznika Praw Obywatelskich, dokument został wydany z przekroczeniem uprawnień, bo - jak argumentuje - dotyczy spraw, które są już uregulowane w ustawach. W skardze Marcin Wiącek zarzuca również rozporządzeniu m.in. to, że samodzielnie określa ono kary za naruszenie jego przepisów a zgodnie z Konstytucją - jest to możliwe jedynie w ustawie. W ocenie wojewody, żaden z powszechnie obowiązujących aktów prawnych dotyczących granicy państwowej - zarówno w randze ustawy, jak i rozporządzenia - nie określa zakazu przerzucania, przekazywania ani przejmowania przedmiotów przez granicę państwową, a zaskarżone rozporządzenie dotyczy wyłącznie granicy zewnętrznej UE. W odpowiedzi na skargę RPO tłumaczy, że wydanie rozporządzenia (na wniosek Straży Granicznej) było konieczne dla zapewnienia ochrony życia, zdrowia lub mienia i zapewnienia porządku, spokoju i bezpieczeństwa publicznego w związku z sytuacją panującą na tym odcinku granicy państwowej z Białorusią”.

Wyrokiem z 13 lipca 2023 roku, wydanym w sprawie o sygnaturze akt II SA/Bk 365/23, Sąd stwierdził nieważność zaskarżonego rozporządzenia porządkowego Wojewody Podlaskiego z 16 lutego 2023 roku, nr 1/2023 w przedmiocie przepisów porządkowych obowiązujących w strefie nadgranicznej.

W miesięczniku „Przegląd Podatków Lokalnych i Finansów Samorządowych” nr 7 z lipca 2023 roku został opublikowany artykuł asystenta sędziego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku Mateusza Kownackiego w dziale „Orzecznictwo sądów administracyjnych”.

Ponownie przedstawiono tekst dotyczący opodatkowania kontenerów telekomunikacyjnych. Autor opisuje wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 28 listopada 2022 roku w sprawie o sygnaturze akt III FSK 4138/21.
NSA uznał, że „[…]kontener jest obiektem budowlanym w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, kwalifikowanym jako tymczasowy. Jednocześnie, ze względu na brak trwałego związania z gruntem nie jest budynkiem, a ze względu na funkcję – nie jest także obiektem małej architektury.

Wyrok jest prawomocny.

W miesięczniku „Przegląd Podatków Lokalnych i Finansów Samorządowych” nr 6 z czerwca 2023 roku został opublikowany artykuł asystenta sędziego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku Mateusza Kownackiego w dziale „Orzecznictwo sądów administracyjnych”.

Tekst dotyczy opodatkowania kontenerów telekomunikacyjnych. Autor przedstawia wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 28 listopada 2022 roku w sprawie o sygnaturze akt III FSK 4138/21.
NSA uznał, że „[…]kontener jest obiektem budowlanym w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, kwalifikowanym jako tymczasowy. Jednocześnie, ze względu na brak trwałego związania z gruntem nie jest budynkiem, a ze względu na funkcję – nie jest także obiektem małej architektury.

Wyrok jest prawomocny.

W dzienniku „Rzeczpospolita” nr 150 z 30 czerwca 2023 roku powołano się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 18 stycznia 2023 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 497/22 oddalający skargę na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z września 2022 roku, w przedmiocie przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Sąd stwierdził, że „Przez »produkty«, definiowane jako »rzeczy wytworzone przez podatnika«, o których mowa w art. 18eb ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2587), należy rozumieć wyłącznie rzeczy samodzielnie wyprodukowane przez podatnika w celu ich sprzedaży. W zakresie tej definicji nie mieszczą się zatem rzeczy zakupione przez podatnika i przez niego odsprzedawane, nawet pod własną marką”.

Wyrok jest nieprawomocny.

W dzienniku „Rzeczpospolita” nr 147 z 27 czerwca 2023 roku opisano wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 6 kwietnia 2023 roku w sprawie o sygnaturze akt II SA/Bk 71/23 ze skargi na uchwałę Rady Gminy Sejny z grudnia 2022 roku w sprawie nie wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z Radnym Rady Gminy Sejny, w którym Sąd: stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały oraz zasądził od Rady Gminy Sejny na rzecz strony skarżącej zwrot kosztów postępowania sądowego.

Sąd uznał, że „[…] ochrona stosunku pracy radnego jest uzasadniona jedynie wtedy, gdy rozwiązanie tego stosunku miałoby związek ze sprawowaniem mandatu radnego. W związku z tym drugie zdanie art. 25 ust. 2 u.s.g. (ustawa z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym Dz.U. z 2022 r., poz. 1561 ze zm.) należy odczytywać jako wskazanie wyłącznych okoliczności uzasadniających odmowę wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym.

Taka wykładnia wskazuje na to, że radny, jak każdy inny pracownik może przed sądem pracy wykazywać, że powody rozwiązania z nim stosunku pracy, niezwiązane z wykonywanym mandatem radnego, są niezgodne z prawem i nieuzasadnione. Tym samym, nie ma żadnych powodów, aby rada gminy wkraczała w kompetencje sądu pracy i oceniała zasadność przyczyn rozwiązania stosunku pracy z radnym, z wyłączeniem jedynie sytuacji, gdy ma to związek z oceną, czy rzeczywista przyczyna rozwiązania stosunku pracy nie jest jednak związana z wykonywaniem mandatu radnego[…]”.

Wyrok jest nieprawomocny.

W kwartalniku „Monitor Podatkowy” nr 2 z okresu kwiecień-czerwiec 2023 roku opisano wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 8 marca 2023 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 41/23 oddalający skargę na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku z grudnia 2022 roku w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej dot. podatku od towarów i usług za sierpień, wrzesień i październik 2013 roku.

Sąd zauważył, że: „Oczywistym jest, że pojęcie interesu publicznego wymaga, żeby kontrahent podatnika, u którego organy podatkowe przeprowadziły czynności sprawdzające lub kontrolę podatkową w celu uzyskania informacji na temat transakcji dokonanych z podatnikiem, wskutek tych czynności nie został narażony na ujawnienie informacji stanowiących jego tajemnicę handlową, które nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy podatnika”.
Następnie, sąd wywiódł: „Skoro zaś dokumenty, których jawność wyłączono Stronie nie stanowiły wyłącznej podstawy rozstrzygnięcia organów podatkowych, to uprawniona jest teza organu, że wyrok TSUE (wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 4 czerwca 2020 roku, sygn. akt C-430/19), na który powołano się we wniosku o wznowienie postępowania, nie ma takiego wpływu na treść decyzji ostatecznej, o jakim mowa w art. 240 § 1 pkt 11 O.p (ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa Dz. U. z 2019 r. poz. 900 ze zm.). Okoliczność, że Strona nadal nie została zapoznana z całością zebranego materiału dowodowego, łącznie z tym wyłączonym z akt, nie może zaś prowadzić do uchylenia kwestionowanej decyzji ostatecznej”.

Wyrok jest nieprawomocny.

W uzasadnieniu powyższego orzeczenia, Wojewódzkiego Sąd Administracyjny w Białymstoku powołał się na swój wyrok z dnia 18 kwietnia 2016 roku, w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 27/16 oddalający skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku z grudnia 2015 roku w przedmiocie podatku od towarów i usług za sierpień, wrzesień i październik 2013 roku.

Sąd stwierdził, że: „[…] faktury VAT (ang. value-added tax, podatek od towarów i usług) wystawione przez G. L. na rzecz Skarżącego nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, tj. dostawy towaru. Wystawiane faktury miały jedynie stanowić podstawę do odliczenia przez Skarżącego podatku naliczonego. Nawet jeżeli istniał jakiś towar, to nie jest znane jego źródło pochodzenia i nie jest on możliwy do zidentyfikowania. Stwierdzenia te znajdują pełne oparcie w zgromadzonym i wszechstronnie rozpatrzonym materiale dowodowym. Organ dokonał oceny zebranych dowodów zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów, uwzględniając zasady logiki i doświadczenia życiowego. Ocena ta znalazła odzwierciedlenie w przekonującym uzasadnieniu wydanych decyzji”.

Wyrok jest prawomocny od 6 czerwca 2018 roku.

W kwartalniku Ministerstwa Sprawiedliwości „Nieruchomości@” nr 2 z okresu kwiecień-czerwiec 2023 roku powołano się na wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 16 marca 2021 roku w sprawach o sygnaturach akt: II SA/Bk 89/21 i II SA/Bk 91/21 oddalające skargi na decyzje Wojewody Podlaskiego z listopada 2020 roku w przedmiocie odmowy, po wznowieniu postępowania, uchylenia decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na rozbudowę, nadbudowę i przebudowę budynku.

Zdaniem Sądu: „(…) dla uznania właściciela (użytkowania wieczystego, zarządcy) nieruchomości za stronę postępowania w sprawie o pozwolenie na budowę należy ustalić, czy jego nieruchomość znajduje się na terenie wyznaczonym na podstawie konkretnych przepisów prawa materialnego, w otoczeniu przedmiotowego obiektu budowlanego i czy przepisy te wprowadzają związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu tego terenu. Brak bezpośredniego sąsiedztwa pomiędzy nieruchomościami nie musi automatycznie oznaczać braku przymiotu strony, gdyż obszar oddziaływania obiektu może obejmować także tereny dalej położone, ale pozostające w zasięgu wpływów planowanej inwestycji”.

Wyroki w powyższych sprawach są prawomocne od 30 kwietnia 2021 roku.

W dzienniku „Rzeczpospolita” nr 141 z 20 czerwca 2023 roku opisano wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 19 maja 2023 roku w sprawie o sygnaturze akt II SAB/Bk 30/23 ze skargi na bezczynność Starosty Grajewskiego w przedmiocie informacji publicznej, w którym Sąd:
1. stwierdził, że organ dopuścił się bezczynności;
2. stwierdził, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa;
3. zobowiązał Starostę Grajewskiego do rozpoznania wniosku skarżącego z 16 grudnia 2022 roku – w terminie 14 dni licząc od daty zwrotu akt;
4. zasądził od organu na rzecz skarżącego kwotę 597 (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Wyrok jest nieprawomocny.

W dwumiesięczniku „Zeszyty Naukowe Sądownictwa Administracyjnego” nr 3 z okresu: maj-czerwiec 2023 roku opisano poniższe wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku:

z 31 marca 2022 roku w sprawie o sygnaturze akt II SA/Bk 102/22 ze skargi na decyzję z 20 grudnia 2021 roku o numerze 409.231/B-16/VI/21 Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku, w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy, w którym Sąd uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą jej wydanie decyzję Burmistrza Czarnej Białostockiej z 17 listopada 2021 roku o numerze GP.6730.64.2021.

Sąd wskazał, że: „Dosłowne odczytanie przepisu art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2021 r., poz. 741 ze zm.) nakazuje uwzględniać w analizie cech zabudowy i zagospodarowania terenu wyłącznie „działki zabudowane” występujące w obszarze analizowanym, a więc takie, na których zabudowa faktycznie istnieje i jest legalnie użytkowana. Cecha „zabudowania” nie może być jednak rozumiana nazbyt formalistycznie, prowadząc do wyników niedających się pogodzić z regułami doświadczenia życiowego i zasadą praworządności. Dlatego w analizie urbanistycznej nie można „pominąć milczeniem” rozpoczętej i zaawansowanej budowy, prowadzonej w obszarze analizowanym, na podstawie ważnych decyzji o warunkach zabudowy i pozwolenia na budowę, nawet jeśli obiekt nie został jeszcze oddany do użytkowania. Uwzględnienia tej zabudowy wymaga zasada budzenia zaufania uczestników postępowania do władzy publicznej (art. 8 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku Kodeks postępowania administracyjnego)”.

Wyrok jest prawomocny od 2 czerwca 2022 roku.
z 19 stycznia 2023 roku w sprawie o sygnaturze akt II SA/Bk 876/22 ze skargi na postanowienie Wojewody Podlaskiego z 20 października 2022 roku o numerze AB-III.7840.7.5.2022.AT w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie doprowadzenia do stanu zgodnego z prawem projektu umiejscowienia słupa telekomunikacyjnego, w którym Sąd: uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające jego wydanie postanowienie Starosty Monieckiego z dnia 13 września 2020 roku numer ASI.670.203.2022 oraz zasądza od Wojewody Podlaskiego na rzecz skarżącej zwrot kosztów postępowania sądowego.

Sąd zauważył, że: Skierowanie podania do niewłaściwego organu administracji publicznej nie stanowi co do zasady »innej uzasadnionej przyczyny« w rozumieniu art. 61a § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku Kodeks postępowania administracyjnego (dalej: K.p.a). Tylko w przypadku, gdy nie ma organu właściwego do rozpatrzenia podania, organ administracji publicznej może odmówić wszczęcia postępowania na podstawie art. 61a § 1 K.p.a.

Wyrok jest prawomocny 9 marca 2023 roku.

W kwartalniku Ministerstwa Sprawiedliwości „Nieruchomości@” nr 1 z okresu styczeń-marzec 2023 roku opublikowano glosę aprobującą do wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 28 października 2022 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 347/22 autorstwa asystenta sędziego WSA w Białymstoku Anny Kozłowskiej.

W glosowanym orzeczeniu sąd wywiódł, że jeżeli przedmiot działalności spółki, zgodnie z informacją zawartą w Krajowym Rejestrze Sądowym, obejmuje jedynie prowadzenie działalności gospodarczej, to cała nieruchomość, bez względu na to czy jest wykorzystywana na prowadzenie działalności gospodarczej, jest związana z działalnością gospodarczą i należy ją opodatkować według stawek najwyższych. Tym samym WSA w Białymstoku nie uwzględnił argumentacji strony skarżącej, która chcąc uniknąć najwyższych stawek opodatkowania podatkiem od nieuchronności nabytego budynku, powoływała się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 24 lutego 2021 roku, SK 39/19 .

W publikacji „Stanowienie i stosowanie prawa podatkowego w Polsce. Odpowiedzialność w prawie podatkowym” pod redakcją Beaty Kuci-Guściory wydaną przez Wydawnictwo Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego im. Jana Pawła II w Lublinie, w 2021 roku, opublikowano artykuł asesorów sądowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku: Marty Joanny Czubkowskiej i Justyny Siemieniako pt. „Odpowiedzialność płatnika w prawie podatkowym”.

Artykuł dotyczy zagadnienia obowiązków i odpowiedzialności płatnika, zwłaszcza w kontekście zmian dotyczących poboru podatku u źródła, które miały miejsce w 2019 roku. Podjęto próbę oceny zakresu odpowiedzialności płatnika przez pryzmat konstytucyjnej zasady proporcjonalności. Przedstawiono, że już przed tą zmianą istniały wątpliwości dotyczące zgodności z konstytucją przepisów regulujących zakres odpowiedzialności płatnika.
Zdaniem autorek przyjęte rozwiązanie nie pozostawia wątpliwości, że aktualnie ukształtowany zakres odpowiedzialności płatnika naruszą tę zasadę. Ma już bowiem charakter sankcyjny (dodatkowe zobowiązanie podatkowe) i nie przewidziano od niej przesłanek egzoneracyjnych.

W miesięczniku „Przegląd Podatków Lokalnych i Finansów Samorządowych” nr 5 z maja 2023 roku powołano się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 3 czerwca 2022 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 551/21 oddalający skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łomży z października 2021 roku w przedmiocie określenia wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi od 1 stycznia 2021 roku.

Sąd wskazał, że „Stosownie zaś do art. 6o ust. 1 ustawy z dnia 13 września 1996 roku o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 888, dalej jako: u.c.p.g.) w razie niezłożenia deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi albo uzasadnionych wątpliwości co do danych zawartych w deklaracji wójt, burmistrz lub prezydent miasta określa, w drodze decyzji, wysokość opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, biorąc pod uwagę dostępne dane właściwe dla wybranej przez radę gminy metody, a w przypadku ich braku - uzasadnione szacunki, w tym w przypadku nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, średnią ilość odpadów komunalnych powstających na nieruchomościach o podobnym charakterze. Decyzja określająca wysokość opłaty w oparciu o art. 6o u.c.p.g. ma charakter deklaratoryjny odpowiadający uregulowaniom zawartym w art. 21 § 3, w związku z art. 21 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm., dalej jako: o.p.), zgodnie z którymi to przepisami o.p. w razie niezłożenia deklaracji, bądź też stwierdzenia, że wysokość zobowiązania jest inna niż wynikająca z deklaracji organ podatkowy wydaje decyzję, w której określa wysokość zobowiązania podatkowego.

Wyrok jest prawomocny od 15 grudnia 2022 roku.

W pierwszej części tekstu, dotyczącej opodatkowania gruntu udostępnionego przez Lasy Państwowe, autor przedstawia wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 30 listopada 2022 roku w sprawie o sygnaturze akt III FSK 3621/21.

NSA uznał, że: „Zawarcie z Nadleśnictwem umowy przenoszącej prawo do korzystania z gruntu za odpowiednią zapłatą wypełnia warunki do uznania drugiej strony umowy za posiadacza nieruchomości i tym samym uznania jej za podatnika podatku od nieruchomości jako posiadacza zależnego”.

Wyrok jest prawomocny.

W dalszej części publikacji, odnoszącej się do zagadnienia opodatkowania nieruchomości podwyższoną stawką podatku, został opisany wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 13 grudnia 2022 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Gl 1013/22.

WSA w Gliwicach stwierdził, że: „Nieruchomość nabyta jako towar, przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność w zakresie handlu (kupna i sprzedaży na własny rachunek) takimi rzeczami (nieruchomymi), stanowi o związaniu tego przedmiotu z prowadzoną przez przedsiębiorcę działalnością gospodarczą, nawet gdy nieruchomość taka nie jest aktualnie wykorzystywana w takiej działalności, ani nie jest wpisana do ewidencji środków trwałych podatnika”.

Wyrok jest prawomocny.

W „Dzienniku Gazeta Prawna” nr 99 z 24 maja 2023 roku powołano się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 17 kwietnia 2023 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 46/19 oddalający skargę na uchwałę Rady Miasta Białystok z dnia 20 stycznia 2015 roku o numerze IV/31/15 w przedmiocie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenia stawki tej opłaty za pojemnik o określonej pojemności.

Sąd uznał, że: „Ustalona w uchwale wysokości opłaty od gospodarstwa domowego w oparciu o wielkość powierzchni lokalu mieszkalnego jest zgodna i wprost wynika z art. 6j ust. 2a u.c.p.g. (ustawa z dnia 13 września 1966 roku o utrzymaniu czystości i porządku w gminach Dz. U. z 2012 r., poz. 391 ze zm.), a co za tym idzie nie może być traktowane jako naruszenie konstytucyjnej zasady równości”.

Wyrok jest prawomocny od 31 maja 2019 roku.

W dzienniku „Rzeczpospolita” nr 113 z 17 maja 2023 roku opisano wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 14 kwietnia 2023 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 115/23 oddalający skargę G. Spółki z o.o. w B. na decyzję Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z stycznia 2023 roku w przedmiocie sklasyfikowania towaru na potrzeby podatku od towarów i usług.

Sąd stwierdził, że organ administracji publicznej poprawnie sklasyfikował pizzę Pepperoni Gigant przygotowywaną w lokalu wraz z dowozem do klienta jako świadczenie kompleksowe, do działu 56 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) 2015 jako usługi związane z wyżywieniem i objął 8% stawką podatku od towarów i usług (VAT). Sąd zauważył, że nie jest istotny rodzaj obiektu przygotowującego posiłki, ale czy są one przeznaczone do bezpośredniego spożycia. W przypadku omawianej spółki, towar jest upieczony i umieszczony w kartonowym pudełku, a po wykonaniu usługi dowozu produkt jest gotowy do bezpośredniej konsumpcji. Dyrektor KIS trafnie zatem identyfikuje te działania spółki skarżącej jako usługi dodatkowe, towarzyszące dostawie towaru. A to w ocenie sądu przesądza o konieczności ich przyporządkowania jako usług związanych z wyżywieniem. Usługi te nie muszą mieć charakteru przeważającego nad dostawą towaru.

Wyrok jest nieprawomocny.

W dzienniku „Kurier Poranny” nr 94 z dnia 17 maja 2023 roku opisano wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku w sprawie o sygnaturze akt II SA/Bk 90/23 ze skargi na uchwałę Rady Miasta Białystok z 26 września 2022 roku nr LX/821/22 w sprawie zmiany nazwy części ulicy, położonej w Białymstoku w granicach osiedli: nr 1 – Centrum oraz nr 4 – Bojary oraz zwolnienia z opłat za wymianę dowodów rejestracyjnych i praw jazdy z powodu zmiany adresów, w którym sąd: stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały oraz zasądził od Rady Miasta Białystok na rzecz skarżącej zwrot kosztów postępowania sądowego.

W pierwszej kolejności sąd ustalił, że w sprawie doszło od naruszenia interesu prawnego strony skarżącej, o którym mowa w art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Strona skarżąca mieszka bowiem na ulicy, której zmianę nazwy uchwalono. Stąd podjęta uchwała implikowała zmianę adresu zamieszkania strony skarżącej, a to z kolei rodziło obowiązek aktualizacji danych w rejestrach i ewidencjach urzędowych;

Następnie sąd stwierdził, że uchwała została podjęta z istotnym naruszeniem prawa, gdyż:

- uzasadnienie projektu uchwały podjętej na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 13 u.s.g. w przedmiocie zmiany nazwy ulicy powinno składać się z dwóch elementów, tj. wyjaśnienia powodów dla których dotychczasowa nazwa powinna być zmieniona oraz uzasadnienia wyboru nowej nazwy ulicy. W sprawie niniejszej nie sprostano temu obowiązkowi. W uzasadnieniu projektu uchwały brak jest wskazania jakichkolwiek przyczyn, dla których następuje zmiana dotychczasowej nazwy ulicy na nową nazwę;

- zaniechano przeprowadzenia konsultacji nie wskazując przyczyny, z powodu której nie skonsultowano uchwały ze społecznością.

Powyższe – w ocenie Sądu - stanowi naruszenie art. 7 Konstytucji RP, zgodnie z którym organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa, kierując się zasadą zaufania do Państwa, wynikającą z zasady demokratycznego państwa polskiego, o której mowa w art. 2 Konstytucji RP. Sąd stwierdził, że rada miasta ma prawo do zmiany nazwy ulicy, jednak zmiana ta powinna być w sposób przejrzysty umotywowana. Szczególnie w sytuacji spraw tak istotnych z perspektywy wspólnoty lokalnej - o czym świadczy protest społeczności lokalnej.

Końcowo sąd zauważył, iż w sprawie nie zachowano wszystkich etapów przewidzianej prawem procedury uchwałodawczej, bowiem do projektu uchwały nie dołączono opinii właściwej Komisji Rady, czym naruszono § 23 ust. 3 i § 25 ust. 3 regulaminu Rady Miast Białystok.

Wyrok jest nieprawomocny.

W dzienniku „Rzeczpospolita” nr 112 z 16 maja 2023 roku opisano wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 29 marca 2023 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 79/23 ze skargi Prokuratora Regionalnego w Białymstoku na uchwałę Rady Gminy Szudziałowo z dnia 1 sierpnia 2018 roku nr XXXI.203.2018 w przedmiocie wprowadzenia odstępstw od zakazu spożywania napojów alkoholowych w miejscach publicznych na terenie Gminy Szudziałowo, w którym Sąd stwierdził nieważność paragrafu 3 zaskarżonej uchwały.

Sąd ustalił, że odstępstwo od zakazu spożywania napojów alkoholowych w miejscach publicznych na terenie całej gminy każdego roku w dniach 31 grudnia i 1 stycznia oraz 13 i 14 stycznia jest istotnym naruszeniem prawa, ponieważ Art. 14 ust. 2b ustawy z dnia 26 października 1982 roku o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz.U. z 2016 r. poz. 487 ze zm.) zezwala na ustanowienie wyjątków od zakazu spożywania alkoholu wyłącznie w określonych miejscach publicznych na terenie gminy. Zezwolenie na spożywanie alkoholu na terenie całej gminy, w określonych dniach, jest przekroczeniem kompetencji posiadanych przez Radę Gminy, a ustalanie praw i obowiązków obywateli może nastąpić jedynie w drodze ustawy.

Wyrok jest nieprawomocny.

W dwumiesięczniku „Zeszyty Naukowe Sądownictwa Administracyjnego” nr 2 z okresu: marzec-kwiecień 2023 roku powołano się na poniższe wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku:

z 14 lipca 2022 roku w sprawie o sygnaturze akt II SA/Bk 290/22 ze skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łomży z marca 2022 roku w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego, w którym Sąd: uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą jej wydanie decyzję Wójta Gminy Miastkowo z lutego 2022 roku oraz zasądził od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łomży na rzecz skarżącej zwrot kosztów postępowania sądowego.

Sąd uznał, że: „Zawarcie umowy o dożywocie między jedną z osób wymienionych w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. 2020 poz. 111, ze zm.), a osobą wymagającą opieki, nie ma wpływu na ocenę spełnienia przez inną z tych osób, przesłanek uprawniających do świadczenia pielęgnacyjnego”.

Wyrok jest prawomocny od 6 września 2022 roku.
z 4 listopada 2021 roku w sprawie o sygnaturze akt II SA/Bk 623/21 ze skargi na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z czerwca 2021 roku w przedmiocie kary pieniężnej, w którym Sąd: uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą jej wydanie decyzję Podlaskiego Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z sierpnia 2020 roku oraz zasądził od Głównego Inspektora Transportu Drogowego na rzecz skarżącego zwrot kosztów postępowania sądowego.

Sąd zauważył, że: „[…] dokumentacja załączona do odpowiedzi GIOŚ z dnia 20 lipca 2020 r. została sporządzona w języku angielskim i nie zawiera przysięgłego tłumaczenia na język polski, w związku z czym, brak jest możliwości odniesienia się do jej treści. Jakkolwiek w orzecznictwie podkreśla się, że obowiązujące przepisy nie wykluczają posłużenia się w postępowaniu administracyjnym dokumentem sporządzonym w języku obcym, to jednak czynność urzędowa organu prowadzącego postępowanie, polegająca na badaniu treści obcojęzycznego dokumentu, wymaga przetłumaczenia tego dokumentu na język polski. Powinno to być urzędowe tłumaczenie, obejmujące całą treść dokumentu (por. m.in. wyrok WSA w Szczecinie z dnia 18 kwietnia 2019 r., I SA/Sz 1000/18, Lex nr 2655740)”.

Wyrok jest nieprawomocny.

W miesięczniku „Przegląd Podatków Lokalnych i Finansów Samorządowych” nr 4 z kwietnia 2023 roku został opublikowany artykuł asystenta sędziego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku Mateusza Kownackiego w dziale „Orzecznictwo sądów administracyjnych”.

W pierwszej części tekstu, dotyczącej zwolnienia zabytków z podatku od nieruchomości, autor przedstawia wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 8 listopada 2022 roku w sprawie o sygnaturze akt III FSK 1538/21. W dalszej części publikacji, odnoszącej się do zagadnienia zarobkowego charakteru działalności gospodarczej w kontekście podatku od nieruchomości, zostaje opisany wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 3 stycznia 2023 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Gd 1069/22.

W dzienniku „Rzeczpospolita” nr 97 z 26 kwietnia 2023 roku powołano się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 29 marca 2023 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 483/22 uchylający w części decyzję Naczelnika Podlaskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Białymstoku z dnia 5 września 2022 r. w zakresie określenia kwoty podatku do wpłaty na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynikającej z wystawionych faktur VAT. „Sprawa dotyczyła podatnika, któremu fiskus zakwestionował rozliczenie VAT m.in. za grudzień 2018 r. i styczeń 2019 r. A chodziło o dwie faktury na kilka milionów złotych dokumentujące transakcję sprzedaży nieruchomości. Była to działka zabudowana halą z częścią biurowosocjalną, infrastrukturą i parkingiem. Podatnik w akcie notarialnym oświadczył, że nieruchomość nie stanowi przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części, i opodatkował sprzedaż VAT. Tymczasem w ocenie urzędników faktycznie doszło do sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa, która nie podlega ustawie o VAT. Sięgnęli po art. 108 ust. 1 ustawy o VAT, mówiący, że gdy faktura wykazuje podatek, wystawca musi go zapłacić. Podatnik był przekonany, że nie dokonał sprzedaży wyłączonej z VAT, ale nawet jeśli, to fiskus nie powinien stosować sankcji. I w tym zakresie białostocki WSA orzekł na jego korzyść. Co prawda potwierdził, że w sprawie doszło do sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jednak w ocenie sądu samo wystawienie faktury dokumentującej czynność niepodlegającą VAT oraz brak korekty w tym zakresie nie jest wystarczającą podstawą do zastosowania art. 108 ust. 1 ustawy o VAT. WSA zauważył, że z decyzji fiskusa nie sposób się dowiedzieć, czy rzeczywiście doszło do uszczuplenia wpływów podatkowych. Zwłaszcza że jednocześnie urzędnicy zakwestionowali odliczenie ze spornych faktur u ich odbiorcy. Tymczasem zdaniem WSA wydanie decyzji odmawiającej prawa do odliczenia podatku naliczonego z danej faktury, gdy nie doszło do jego uszczuplenia, uniemożliwia wydanie decyzji określającej podatek na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy o VAT. WSA podkreślił, że zobowiązanie podatkowe na podstawie spornej normy nie powinno stanowić źródła dodatkowych wpływów podatkowych. Powinno jedynie rekompensować ewentualne ich uszczuplenie spowodowane odliczeniem przez odbiorcę faktury. Jest ono zatem uzależnione od tego, czy rzeczywiście doszło do uszczuplenia wpływów podatkowych. Co istotne, zdaniem sądu przestrzeganie zasady neutralności jest powinnością fiskusa. Dlatego jego obowiązkiem jest także wykazanie, że zastosowanie art. 108 ust. 1 ustawy o VAT nie pozostaje z nią w sprzeczności”.

Wyrok jest nieprawomocny.

W miesięczniku „Przegląd Podatkowy” nr 4 z kwietnia 2023 roku powołano się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 23 grudnia 2020 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 892/20 oddalający skargę na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku z kwietnia 2017 roku w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiąc marzec 2011 roku.

Sąd stwierdził, że: „Opodatkowaniu VAT nie podlega wywłaszczenie nieruchomości osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, która tę nieruchomość wykorzystywała do celów prywatnych/osobistych. Jeżeli jednak w ramach tak rozumianej dostawy towarów (wywłaszczenie za odszkodowaniem) wywłaszczony działał w charakterze podatnika, to czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dostawa musi bowiem być opodatkowana VAT jako mająca związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Istotne staje się zatem rozróżnienie czy w danym przypadku mamy do czynienia z działalnością gospodarczą, czy też z zarządem majątkiem prywatnym”.

Wyrok w sprawie I SA/Bk 892/20 jest prawomocny od 14 lipca 2022 roku.

W dziennikach: „Kurier Poranny” oraz „Gazeta Współczesna” nr 77 z 20 kwietnia 2023 roku powołano się na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 6 grudnia 2022 roku w sprawie o sygnaturze akt II SA/Bk 713/22 odrzucające skargę na uchwałę Rady Miasta Bielsk Podlaski z czerwca 2022 roku w przedmiocie nieudzielenia wotum zaufania Burmistrzowi Miasta Bielsk Podlaski.

Sąd uznał, że: „(...) nie ma podstaw do uznania, że uchwała o nieudzieleniu Burmistrzowi Bielska Podlaskiego wotum zaufania narusza jego prawnie chroniony interes. Zgodnie z aktualną linia orzeczniczą sądów administracyjnych brak jest przesłanki naruszenia interesu prawnego, umożliwiającego zaskarżenie uchwały o nieudzieleniu wotum zaufania, nawet po stronie prezydenta, burmistrza lub wójta gminy, któremu nie udzielono wotum zaufania. Uchwała w sprawie wotum zaufania jest bowiem jedynie wyrazem politycznej oceny działalności wójta, burmistrza lub prezydenta miasta przez organ kontrolujący – radę gminy (postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 czerwca 2022 r. sygn. akt III OSK 1289/22, CBOSA).

Skoro zatem uchwała Rady Miejskiej w Bielsku Podlaski (…) w przedmiocie udzielenia Burmistrzowi Miasta Bielsk Podlaski wotum zaufania, nie narusza uprawnień skarżącego ani nie nakłada na niego żadnych obowiązków, to nie można przyjąć, że interes prawny skarżącego został naruszony stosownie do treści art. 101 ust. 1 u.s.g.” (ustawa z 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym, tj. Dz. U. z 2022 r. poz. 559 ze zm.).

Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 14 marca 2023 roku w sprawie o sygnaturze akt III OSK 264/23 oddalił skargę kasacyjną od powyższego orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku.

Postanowienie jest prawomocne.

W „Dzienniku Gazeta Prawna” nr 77 z 20 kwietnia 2023 roku powołano się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 18 stycznia 2023 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 497/22 oddalający skargę na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z września 2022 roku, w przedmiocie przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Sąd stwierdził, że: „Przez »produkty«, definiowane jako »rzeczy wytworzone przez podatnika«, o których mowa w art. 18eb ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2587), należy rozumieć wyłącznie rzeczy samodzielnie wyprodukowane przez podatnika w celu ich sprzedaży. W zakresie tej definicji nie mieszczą się zatem rzeczy zakupione przez podatnika i przez niego odsprzedawane, nawet pod własną marką”.

Wyrok jest nieprawomocny.

W dziennikach „Kurier Poranny” oraz Gazeta Współczesna nr 74 z dnia 17 kwietnia 2023 roku powołano się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 16 grudnia 2021 roku w sprawie o sygnaturze akt II SA/Bk 778/21 ze skargi na uchwałę o numerze XLI/604/21 z dnia 16 sierpnia 2021 roku Rady Miasta Białystok w przedmiocie odmowy ustalenia lokalizacji inwestycji mieszkaniowej polegającej na budowie budynku mieszkalnego wielorodzinnego na działce znajdującej się na osiedlu Bojary w Białymstoku, Sąd stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały oraz zasądził zwrot kosztów postępowania sądowego na rzecz skarżącego.

Uchwałą z 16 sierpnia 2021 roku Rada Miasta Białystok odmówiła ustalenia lokalizacji inwestycji mieszkaniowej w obrębie osiedla Bojary na podstawie ustawy z dnia 5 lipca 2018 roku o ułatwieniach w przygotowaniu i realizacji inwestycji mieszkaniowych oraz inwestycji towarzyszących (Dz.U. z 2020 r. poz. 1919 ze zm.). Uchwała ta podejmowana była w ramach władztwa planistycznego, dającego organom gminy swobodę decyzyjną (decyzja uznaniowa), ale wydaną w granicach prawa. Granice te wyznacza przede wszystkim konieczność ważenia interesu indywidualnego (inwestora) oraz publicznego (społeczności lokalnej), co znajduje uzasadnienie w konstytucyjnym standardzie proporcjonalności (art. 31 ust. 3 Konstytucji).
Dodatkowo ustawodawca wskazał na elementy konieczne do uwzględnienia przez radę gminy, przy podejmowaniu uchwały w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji. Do tych elementów należy weryfikowanie przesłanki niesprzeczności z ustaleniami uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (art. 5 ust. 3), jak również konieczność brania pod uwagę stanu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych na terenie gminy oraz potrzeby i możliwości rozwoju gminy wynikające z ustaleń studium (art. 7 ust. 4).
Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie daje jednoznacznych odpowiedzi w zakresie niesprzeczności ze studium przedmiotowej inwestycji mieszkaniowej, min. w zakresie wysokości budynku i możliwości wybudowania zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej, przy uwzględnieniu, że teren ten jest przeznaczony do „zabudowy mieszkaniowej niskiej intensywności, przy możliwości zabudowy uzupełniającej wielorodzinnej oraz objęty jest strefą ochrony konserwatorskiej”. Ponadto, nie wyjaśniono stanu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych na datę podejmowania zaskarżonej uchwały, co wskazuje na brak zindywidualizowana potrzeb mieszkaniowych na danym terenie. Nie przeanalizowano również uzyskanych przez inwestora w toku postępowania pozytywnych uzgodnień (opinii), w tym ostatniej opinii P. Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, który wskazał na istniejącą wokół przedmiotowej działki zabudowę jednorodzinną dwukondygnacyjną oraz wielorodzinną dwutrzykondygnacyjną wraz z użytkowym poddaszem. Na tej podstawie uznał, że planowana inwestycja zakładająca budowlę czterech kondygnacji naziemnych budynku (parter i trzy kondygnacje) w takim kształcie i wielkości jest dopuszczalna pod względem architektonicznym do tej części miasta oraz wkomponuje się w istniejące otoczenie, a zatem nie będzie zaburzać skali i proporcji bryły istniejących tam budynków. Organ nie ustosunkował się do tej opinii, ani ustaleń stanowiących podstawę jej wydania.
Powyższe okoliczności wskazują, że Rada pominęła w istocie kluczowe przesłanki podejmowania uchwały w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji mieszkaniowej, co uzasadnia konkluzję, że uchwała została podjęta z istotnym naruszeniem prawa, uzasadniającym stwierdzenie jej nieważności.

Naczelny Sąd Administracyjny rozpatrując skargę kasacyjną wniesioną przez Radę Miasta Białystok od powyższego orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, wyrokiem z dnia 7 lutego 2023 roku w sprawie o sygnaturze akt II OSK 658/22 uchylił zaskarżony wyrok i oddalił skargę oraz zasądził od skarżącego na rzecz organu administracji publicznej zwrot kosztów postępowania sadowego.

Wyrok jest prawomocny.

W miesięczniku „Państwo i Prawo” nr 3 z marca 2023 roku powołano się na poniższe wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku:

z 15 września 2022 roku w sprawie o sygnaturze akt II SA/Bk 492/22 ze skarg A. D. i Rzecznika Praw Obywatelskich przy udziale Prokuratora Prokuratury Regionalnej w Białymstoku na czynność Komendanta Placówki Straży Granicznej w Michałowie z września 2021 roku w przedmiocie zawrócenia do linii granicy państwowej, w którym Sąd: stwierdził bezskuteczność zaskarżonej czynności oraz zasądził od Komendanta Placówki Straży Granicznej w Michałowie na rzecz skarżącego A. D. kwotę 797 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Skargi uwzględniono stwierdzając bezskuteczność zaskarżonej czynności na podstawie art. 146 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2022 r., poz 329 ze zm.). Podstawą uwzględnienia skarg było uznanie, że stanowiący wyłączną podstawę prawną tej czynności § 3 ust. 2b rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 13 marca 2020 roku w sprawie czasowego zawieszenia lub ograniczenia ruchu granicznego na określonych przejściach granicznych, pozostaje w sprzeczności z przepisami prawa wyższej rangi, tj. z normami zawartymi w ustawie z dnia 12 grudnia 2013 roku o cudzoziemcach oraz w ustawie z dnia 13 czerwca 2003 roku o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także prawem unijnym, postanowieniami wiążących Polskę umów międzynarodowych oraz Konstytucji RP. Skutkiem zastosowania tego przepisu było natomiast pozbawienie skarżących obywateli Iraku podstawowych gwarancji wynikających z szeroko rozumianego prawa uchodźczego.

Wyrok jest nieprawomocny.

z 27 października 2022 roku w sprawie o sygnaturze akt II SA/Bk 558/22 ze skargi Rzecznika Praw Obywatelskich na postanowienie Komendanta Placówki Straży Granicznej w Bobrownikach z grudnia 2021 roku w przedmiocie opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w którym Sąd uchylił zaskarżone postanowienie.

Sąd stwierdził, że: „[…]Organ błędnie przyjął, iż małoletni O. A. jest dzieckiem A. S., który wobec tego jest uprawniony do jego reprezentowania (tak wynika z postanowienia) i w związku z tym wydał w stosunku do nich obydwu jedno postanowienie. Działanie takie narusza przede wszystkim art. 4 Protokołu Nr 4 do konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności sporządzonego w Paryżu dnia 20 marca 1952 r. oraz sporządzonego w Strasburgu dnia 16 września 1963 r. (Dz. U. z 1995 r., Nr 36, poz. 1752 ze zm.), zgodnie z którym zbiorowe wydalanie cudzoziemców jest zabronione”. Ponadto, sąd zauważył, że: „Skoro bowiem Organ nie poinformował cudzoziemców o możliwości ubiegania się o udzielnie ochrony międzynarodowej i ich w tym przedmiocie nie wysłuchał, to mogło być zarówno tak, że cudzoziemcy ci chcieli objęcia ich tą ochroną (jak twierdzi Rzecznik) albo jej nie chcieli (jak twierdzi Organ).

Wyrok jest nieprawomocny.

W miesięczniku „Przegląd Podatków Lokalnych i Finansów Samorządowych” nr 3 z marca 2023 roku powołano się na poniższe wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku:

z dnia 29 marca 2022 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 38/22 oddalający skargę na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku z listopada 2021 roku, w przedmiocie podatku od towarów i usług za wrzesień i październik 2016 roku; luty, maj, sierpień i listopad 2017 roku; marzec, kwiecień i grudzień 2018 roku oraz luty i lipiec 2019 roku.

Zdaniem składu orzekającego: „Dla oceny tego, czy sprzedaż nieruchomości odbywała się w warunkach właściwych dla prowadzenia działalności gospodarczej, bez znaczenia pozostaje zamiar towarzyszący nabywaniu działek gruntu”.

Wyrok w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 38/22 jest prawomocny od dnia 4 czerwca 2022 roku.

z dnia 31 marca 2022 roku w sprawie o sygnaturze akt II SA/Bk 84/22 oddalający skargę na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Suwałkach z grudnia 2021 roku w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania w sprawie odmowy przyznania pomocy w formie zasiłku celowego.

Sąd uznał, że: „Przepis art. art. 15 zzzzzn² ust. 2 ustawy o COVID-19 (ustawa z dnia 2 marca 2020 roku o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, Dz. U. z 2020 r. poz. 2255), nie przewiduje innych przesłanek przywrócenia terminu, niż przewidziane w przepisach k.p.a. (ustawa z dnia 14 czerwca 1960 roku Kodeks postępowania administracyjnego Dz.U. z 2021 r., poz. 735, dalej: k.p.a.), wprowadza jedynie dodatkowy tryb poinformowania strony o fakcie uchybienia i wydłuża - z siedmiu do trzydziestu dni - termin do złożenia prośby o przywrócenie. Akcentuje się również, że pomimo, iż z przepisu art. 15 zzzzzn² ustawy o COVID-19 nie wynika, według jakich zasad organy administracji powinny rozpatrywać wnioski o przywrócenie terminów prawa administracyjnego, to jednak skoro ustawodawca nawiązał w ust. 3 tego artykułu wprost do 58 k.p.a., to należy przyjąć, że jego intencją było, aby wnioski tego rodzaju rozpatrywane były właśnie w oparciu o przepisy k.p.a. Podkreśla się też, że przepis art. 15 zzzzzn² ustawy o COVID-19 nie funkcjonuje samodzielnie i nie może stanowić wyłącznej podstawy do rozpoznania wniosku o przywrócenie terminu. Przepis art. 15 zzzzzn² ww. ustawy formułuje obowiązek organu w zakresie poinformowania o uchybieniu i możliwości złożenia wniosku o przywrócenie terminu, ale samo rozpoznanie wniosku odbywa się w oparciu o przesłanki określające podstawę do przywrócenia terminu określone w art. 58 k.p.a.”.

Wyrok w sprawie o sygnaturze akt II SA/Bk 84/22 jest prawomocny od dnia 2 czerwca 2022 roku.

z dnia 9 listopada 2022 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 393/22 oddalający skargę na interpretację indywidualną Prezydenta Miasta Łomża z lipca 2022 roku w przedmiocie podatku od nieruchomości.

Sąd stwierdził, że: „wykonywanie uprawnień wynikających z trwałego zarządu odpowiada (jest podobne) do cywilnoprawnej instytucji posiadania zależnego, a zatem, że trwały zarządca działa faktycznie tak jak posiadacz zależny, przy tym jednak na gruncie prawa prywatnego posiadaczem zależnym nie jest. Posiadanie na podstawie innego tytułu prawnego w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 4 lit. a u.p.o.l. (ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych Dz.U. z 2022 r. poz. 1452 ze zm.) nie musi jednak ściśle odpowiadać rozumieniu posiadania w prawie cywilnym”.

Wyrok jest nieprawomocny.

W dziennikach: „Kurier Poranny” oraz „Gazeta Współczesna” nr 56 z 21 marca 2023 roku powołano się na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 6 grudnia 2022 roku w sprawie o sygnaturze akt II SA/Bk 713/22 odrzucające skargę na uchwałę Rady Miasta Bielsk Podlaski z czerwca 2022 roku w przedmiocie nieudzielenia wotum zaufania Burmistrzowi Miasta Bielsk Podlaski.

Postanowienie jest prawomocne.

W „Dzienniku Gazeta Prawna” nr 32 z 15 lutego 2023 roku powołano się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 3 kwietnia 2014 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 81/14 ze skargi Prokuratora Rejonowego w Hajnówce na uchwałę Rady Gminy Czeremcha z dnia 9 lutego 2010 roku nr XXIV/195/10 w przedmiocie określenia opłaty targowej, w którym Sąd: stwierdził nieważność § 3 zaskarżonej uchwały oraz stwierdził, że w zakresie, o którym mowa w pkt 1 sentencji wyroku zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.

Sąd stwierdził, że: „Nie ulega zatem najmniejszym wątpliwościom, że sformułowanie z § 3 przedmiotowej uchwały: »Od opłaty targowej zwalnia się sprzedaż artykułów rolno-spożywczych własnej produkcji dokonywaną przez mieszkańców Gminy Czeremcha«, dotyczy zwolnienia przedmiotowo – podmiotowego, a więc wykracza poza ustawowe kompetencje Rady Gminy Czeremcha. Z takiego sformułowania wynika jasno krąg podmiotów – mieszkańców Gminy Czeremcha – którzy zwolnieni są od opłaty targowej w przywoływanym zakresie przedmiotowym”.

Wyrok jest prawomocny od 13 maja 2014 roku.

W miesięczniku „Państwo i Prawo” nr 2 z lutego 2023 roku powołano się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 9 października 2014 roku w sprawie o sygnaturze akt II SA/Bk 542/14 ze skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku z marca 2014 roku w przedmiocie zobowiązania do zapłaty tytułem zwrotu wydatków poniesionych zastępczo na poczet opłat za pobyt w domu pomocy społecznej, w którym Sąd: uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą jej wydanie decyzję Prezydenta Miasta Białegostoku z lutego 2014 roku, stwierdził, że zaskarżone decyzje nie mogą być wykonane w całości do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku oraz zasądził od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku na rzecz skarżącej zwrot kosztów postępowania sądowego.

Sąd zauważył, że: „Aby można było mówić o obowiązku zwrotu opłaty poniesionej przez gminę w zastępstwie zobowiązanych członków rodziny podopiecznego, wcześniej musi być ustalony krąg osób zobligowanych do ewentualnego jej ponoszenia i wysokość obciążenia każdego z nich”.

Wyrok w sprawie o sygnaturze akt II SA/Bk 542/14 jest prawomocny od 24 sierpnia 2016 roku.

W dzienniku „Rzeczpospolita” nr 66 z 20 marca 2023 roku opisano wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 24 lutego 2023 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 1/23 ze skargi na decyzję Naczelnika Podlaskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Białymstoku z października 2022 roku w przedmiocie ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za styczeń, wrzesień, listopad i grudzień 2018 roku, w którym Sąd: uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą jej wydanie decyzję Naczelnika Podlaskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Białymstoku z maja 2022 roku, umorzył postępowanie podatkowe w sprawie oraz zasądził od Naczelnika Podlaskiego Urzędu Celno-Skarbowego w B. na rzecz skarżącego zwrot kosztów postępowania sądowego.

Sąd ustalił, że: „Działanie podatnika mające charakter zwykłego zaniedbania nie upoważnia organu do instrumentalnego zastosowania sankcji wynikającej z art. 112b ust 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.). Zastosowanie normy sankcyjnej wynikającej z art. 112b ustawy o VAT jest możliwe wyłącznie, gdy działanie podatnika świadomie zmierza do nadużyć podatkowych oraz uszczuplenia należności budżetowych”.

Wyrok jest nieprawomocny.

W „Dzienniku Gazeta Prawna” nr 55 z 20 marca 2023 roku powołano się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 17 lutego 2023 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 28/23 ze skargi na interpretację indywidualną Wójta Gminy Śniadowo z grudnia 2022 roku w przedmiocie podatku od nieruchomości, w którym Sąd: uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną oraz zasądził od Wójta Gminy Śniadowo na rzecz skarżącego zwrot kosztów postępowania sądowego.

Sąd uznał, że: „W przedstawionym we wniosku interpretacyjnym stanie faktycznym, w wymiarze subiektywnym strona skarżąca nie prowadzi działalności z zamiarem osiągnięcia zysków, celem jej działalności jest zaspokojenie potrzeb ludności w zakresie zadań własnych Gminy. Zatem można przyjąć, iż w znaczeniu subiektywnym, opisana we wniosku działalność nie ma charakteru zarobkowego i w związku z tym nie jest działalnością gospodarczą. Z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wynika, że przychody strony pokrywają koszty związane z jej działalnością, a przewidywana oraz zakładana marża zysku jest na poziomie zerowym. Przyjęcie takich założeń powoduje, że również w wymiarze obiektywnym opisanej działalności nie należy identyfikować z działalnością gospodarczą wskazaną w art. 3 ustawy Prawo przedsiębiorców. Chociaż bowiem działalność polegająca na zaopatrzeniu w wodę i odprowadzaniu ścieków obiektywnie może przynosić dochód, to jednak przyjęte przez skarżącą założenia co do sposobu prowadzenia tej działalności uzasadniają przyjęcie, że działalność ta faktycznie jest prowadzona w sposób, który nie może przynosić dochodu”.

Wyrok jest nieprawomocny.

W dziennikach: „Kurier Poranny” i „Gazeta Współczesna” nr 54 z 17 marca 2023 roku opisano wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 16 marca 2023 roku w sprawie o sygnaturze akt II SA/Bk 90/23 ze skargi na uchwałę z 26 września 2022 roku o numerze: LX/821/22 Rady Miasta Białystok w przedmiocie zmiany nazwy części ulicy, położonej w Białymstoku w granicach osiedli: nr 1 - Centrum oraz nr 4 - Bojary oraz zwolnienia z opłat za wymianę dowodów rejestracyjnych i praw jazdy z powodu zmiany adresów, w którym Sąd: stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały oraz zasądził od Rady Miasta Białystok na rzecz skarżącej zwrot kosztów postępowania sądowego.

Następnie sąd stwierdził, że uchwała została podjęta z istotnym naruszeniem prawa, gdyż:

- zaniechano przeprowadzenia konsultacji nie wskazując przyczyny, z powodu której nie skonsultowano uchwały ze społecznością.

Końcowo Sąd zauważył, iż w sprawie nie zachowano wszystkich etapów przewidzianej prawem procedury uchwałodawczej, bowiem do projektu uchwały nie dołączono opinii właściwej Komisji Rady, czym naruszono § 23 ust. 3 i § 25 ust. 3 regulaminu Rady Miast Białystok.

Wyrok jest nieprawomocny.

W dziennikach: „Kurier Poranny” i „Gazeta Współczesna” nr 52 z 15 marca 2023 roku powołano się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 9 marca 2023 roku w sprawie o sygnaturze akt II SA/Bk 20/23 oddalający skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku z listopada 2022 roku w przedmiocie zasiłku celowego.

Skład orzekający zaakceptował jako nienaruszające prawa ustalenia faktyczne oraz ocenę prawną organów administracji publicznej obydwu instancji. Zdaniem sądu, w sprawie organy wykazały wystąpienie przesłanek do odmowy przyznania świadczenia z pomocy społecznej wynikających z art. 12 ustawy z dnia 12 marca 2004 roku o pomocy społecznej (Dz. U. z 2021 r., poz. 2268 ze zm.), tj. dysproporcję między udokumentowaną wysokością dochodu a sytuacją majątkową strony wskazującą, że jest w stanie przezwyciężyć trudną sytuację życiową wykorzystując własne zasoby majątkowe.

Wyrok jest nieprawomocny.

W dzienniku „Rzeczpospolita” nr 62 z 15 marca 2023 roku opisano wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 17 lutego 2023 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 45/23 ze skargi na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z listopada 2022 roku w przedmiocie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, w którym Sąd: uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną oraz zasądził od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz skarżącej zwrot kosztów postępowania sądowego.

Sąd stwierdził, że: „(...)zwrot nadpłaconego podatku przysługuje podatnikowi podatku VAT (ang. value-added tax, podatek od towarów i usług), a nie mają do niego uprawnienia inne osoby, które ewentualnie poniosły ciężar ekonomiczny tego podatku. NSA (Naczelny Sąd Administracyjny) zauważył, że przy odmiennej interpretacji w przypadku podatku VAT nie byłoby uprawnionego do zwrotu nadpłaty podatku, ponieważ ani podatnik, który go uiścił nie będzie do tego uprawniony jako nieponoszący ciężaru ekonomicznego podatku pośredniego jakim jest podatek VAT, ani też nie będzie do tego uprawniony kontrahent niebędący podatnikiem podatku VAT.

Wyrok jest nieprawomocny.

W dzienniku „Rzeczpospolita” nr 60 z 13 marca 2023 roku powołano się na wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 2 kwietnia 2014 roku w sprawach o sygnaturach akt: I SA/Bk 23/14 i I SA/Bk 24/14 oddalające skargi na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku z grudnia 2013 roku w przedmiocie kolejno:
- orzeczenia o odpowiedzialności podatkowej jako byłego członka Zarządu "F." Spółki z o.o. w B. za zaległości podatkowe spółki z tytułu podatku od towarów i usług za miesiąc grudzień 2007 roku oraz za styczeń, luty, kwiecień, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień i październik 2008 roku oraz za odsetki za zwłokę od tych zaległości,
- orzeczenia o odpowiedzialności podatkowej jako byłego członka Zarządu "F." Spółki z o.o. w B. za zaległości podatkowe z tytułu pobranych, a niewpłaconych przez spółkę jako płatnika zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za styczeń, luty, marzec, kwiecień, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień i październik 2008 roku oraz za odsetki za zwłokę od tych zaległości.

Sąd rozpoznając sprawy o powyższych sygnaturach, zauważył, że: „Ograniczenie związane z pełnieniem funkcji członka zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością można po myśli art. 116 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej jako: „o.p.”) odnosić wyłącznie do zaległości podatkowej, a nie odsetek za zwłokę stanowiących formę odpłatności związanej z faktem niedotrzymania terminu płatności podatku. Odrębną kwestię stanowi odpowiedzialność osoby trzeciej, będącą pochodną odpowiedzialności przewidzianej w art. 107 § 1 i § 2 o.p. za jej własne zaniechanie z tytułu odsetek (art. 109 § 2 o.p.)”.

Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznając skargi kasacyjne od powyższych wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku w sprawach o sygnaturach: I FSK 977/14 - 20 października 2015 roku, a następnie II FSK 1919/14 - 6 września 2019 roku, oddalił skargi kasacyjne oraz zasądził od skarżącego na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku zwrot kosztów postępowania kasacyjnego.

Wyroki są prawomocne.

W kwartalniku „Monitor Podatkowy” nr 1 z okresu styczeń-marzec 2023 roku opublikowano opinię sędziego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku Dariusza Mariana Zalewskiego pt. „Przedawnienie straty w podatku dochodowym”. Autor, omawiając temat, powołał się na poniższe wyroki WSA w Białymstoku:

wyrok z dnia 7 stycznia 2009 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 509/08 ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku z dnia 29 września 2008 roku w przedmiocie określenia wysokości straty za 2001 rok, w którym Sąd:
1. uchylił zaskarżoną decyzję,
2. stwierdził, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana w całości,
3. zasądził od Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku na rzecz skarżącej zwrot kosztów postępowania sądowego.

Sąd stwierdził, że: „Przedawnienie, o którym mowa w art. 70 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) powinno się odnosić do wszystkich elementów konstrukcyjnych podatku, które wynikają z tego samego obowiązku podatkowego, co potencjalne zobowiązanie podatkowe. Dotyczy to w szczególności starty podatkowej”.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie skargi kasacyjnej organu administracji publicznej, wyrokiem z 27 sierpnia 2010 roku w sprawie o sygnaturze akt II FSK 583/09 uchylił zaskarżony wyrok w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Białymstoku oraz zasądził od skarżącej na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku zwrot kosztów postępowania kasacyjnego.

Wyrok jest prawomocny.

wyrok z dnia 5 sierpnia 2020 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 465/20 ze skargi na decyzję Naczelnika Podlaskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Białymstoku z lutego 2020 roku w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013 rok od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia udziałów w spółce mającej osobowość prawną, w którym Sąd:
1. uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą jej wydanie decyzję Naczelnika Podlaskiego Urzędu Celno-Skarbowego w B. z września 2019 roku i umorzył postępowanie podatkowe,
2. zasądził od Naczelnika Podlaskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Białymstoku na rzecz skarżącej zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Sąd uznał, że: „Jeżeli formalne działanie organu podatkowego w postaci wszczęcia postępowania karnego skarbowego nie zmierza do realizacji celów tego postępowania (m.in. wykrycie sprawcy, zbieranie dowodów), lecz jedynie do zawieszenia biegu terminu przedawnienia (art. 70 § 6 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa), to stwierdzenie takiego działania powinno skutkować na gruncie sprawy podatkowej odmową rozpoznania wskazanego wyżej skutku. Innymi słowy - działanie kwalifikowane jako nadużycie prawa nie może wywołać skutku korzystnego dla działającego.

Wyrok jest nieprawomocny.

W dzienniku „Rzeczpospolita” nr 58 z 10 marca 2023 roku powołano się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 6 października 2022 roku w sprawie o sygnaturze akt II SA/Bk 534/22 oddalający skargę na decyzję Wojewody Podlaskiego z maja 2022 roku w przedmiocie wniesienia sprzeciwu do zgłoszenia budowy garażu.

Zdaniem składu orzekającego: „Podobnie należało ocenić kwestie żądania przez organ i nie przedłożenia przez skarżącego decyzji lub zaświadczenia właściwego organu o braku konieczności wyłączenia gruntów z produkcji rolnej. Wskazać należy, że zgodnie z art. 11 ust. 4 i 4a ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1326 ze zm.), decyzje w przedmiocie wyłączenia użytków rolnych z produkcji rolnej wydaje się przed uzyskaniem pozwolenia na budowę albo dokonaniem zgłoszenia budowy lub wykonania robót budowlanych, o których mowa w ustawie Prawo budowlane. Inwestor jest zobowiązany do dołączenia takich decyzji do wniosku o pozwolenie na budowę lub zgłoszenia budowy lub wykonania robót budowlanych.

Wyrok w sprawie o sygnaturze akt II SA/Bk 534/22 jest prawomocny od 15 grudnia 2022 roku.

W dziennikach: „Kurier Poranny” i „Gazeta Współczesna” nr 46 z 7 marca 2023 roku powołano się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 1 grudnia 2020 roku w sprawie o sygnaturze akt II SA/BK 726/20 ze skargi Burmistrza Wasilkowa na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Podlaskiego z sierpnia 2020 roku w przedmiocie stwierdzenia nieważności zarządzenia w sprawie odwołania nauczyciela ze stanowiska kierowniczego, w którym Sąd uchylił zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Podlaskiego.

Sąd stwierdził, że: „Zachowanie dyrektora szkoły polegające na świadomym doprowadzeniu do zaniechania terminowych wypłat wynagrodzeń pracowników szkoły należy traktować jako naruszenie praw pracowniczych, mieszczących się w pojęciu »przypadku szczególnie uzasadnionego o jakim stanowi art. 66 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 910 z późn. zm.)”.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 4 października 2022 roku w sprawie o sygnaturze akt III OSK 4245/21 uchylił zaskarżony wyrok i oddalił skargę kasacyjną od powyższego orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku oraz zasądził od Burmistrza Wasilkowa na rzecz Wojewody Podlaskiego zwrot kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrok jest prawomocny.

W dzienniku „Rzeczpospolita” nr 49 z dnia 28 lutego 2023 roku opisano wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 15 lutego 2023 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 48/23 ze skargi Gminy Przerośl na interpretację indywidualną Wójta Gminy Przerośl z marca 2022 roku w przedmiocie podatku od nieruchomości, w którym Sąd: uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną oraz zasądził od Wójta Gminy Przerośl na rzecz skarżącej zwrot kosztów postępowania sądowego.

Sąd uznał, że: „W przedstawionym we wniosku interpretacyjnym stanie faktycznym, w wymiarze subiektywnym strona skarżąca nie prowadzi działalności z zamiarem osiągnięcia zysków, celem jej działalności jest zaspokojenie potrzeb ludności (dostarczanie wody i odprowadzanie nieczystości) w zakresie zadań własnych Gminy. Zatem można przyjąć, iż w znaczeniu subiektywnym, działalność prowadzona przez skarżącą Gminę nie ma charakteru zarobkowego i w związku z tym nie jest działalnością gospodarczą”.

Wyrok jest nieprawomocny.

W miesięczniku „Przegląd Podatkowy” nr 2 z lutego 2023 roku powołano się na poniższe wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku:

z 6 czerwca 2017 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 266/17 ze skargi na interpretację indywidualną Ministra Rozwoju i Finansów z grudnia 2016 roku w przedmiocie podatku od spadków i darowizn, w którym Sąd: uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną oraz zasądził od Szefa Krajowej Administracji Skarbowej na rzecz skarżącej zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Sąd stwierdził, że: „Wynikający z art. 4a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 roku o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 205, dalej jako: u.p.s.d.), obowiązek udokumentowania otrzymania darowizny pieniężnej dowodem przekazania na rachunek bankowy nabywcy albo jego rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo - kredytową lub przekazem bankowym wprowadzono jedynie po to, aby podatnicy nie mogli powoływać się na rzekome (fikcyjne) kwoty uzyskane z darowizn od najbliższych członków rodziny np. w postępowaniach dotyczących tzw. nieujawnionych źródeł przychodów. Ustanowiony przepisem art. 4a ust. 1 pkt 2 u.p.s.d. wymóg udokumentowania dokonanej darowizny należy traktować jedynie jako wymóg natury technicznej mający na celu potwierdzenie faktycznego, rzeczywistego charakteru dokonanej darowizny”.

Wyrok w sprawie I SA/Bk 266/17 jest prawomocny od 11 lipca 2019 roku.

z 23 maja 2017 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 183/17 oddalający skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku z stycznia 2017 roku w przedmiocie podatku od spadków i darowizn.

Zdaniem składu orzekającego: „Brak jest uzasadnienia, aby art. 4a ustawy z dnia 28 lipca 1983 roku o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 205, dalej jako: u.p.s.d.) można było interpretować w ten sposób, iż wpłata "własna" obdarowanego stanowi udokumentowanie otrzymania darowizny”.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z roku w sprawie o sygnaturze akt II FSK 2377/17 uchylił zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku w całości, uchylił zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku zeroku oraz zasądził od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku na rzecz skarżącego zwrot kosztów postępowania sądowego.

W dziennikach: „Rzeczpospolita” nr 46 z dnia 24 lutego 2023 roku oraz „Dziennik Gazeta Prawna” nr 40 z dnia 27 lutego 2023 roku omówiono wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 1 lipca 2020 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 223/20 oddalający skargę na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Sąd uznał, że: „Skoro mocą zawartej ugody sądowej na podatnika został nałożony obowiązek zapłaty zobowiązania o charakterze odszkodowania w związku ze szkodą majątkową związaną z wadliwym wykonaniem posadzki hali, to odszkodowanie to, zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, dalej: u.p.d.o.f.) nie podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów jako odszkodowanie z tytułu wad wykonanej usługi budowlanej. W kontekście art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. należy wskazać, że ryzyko prowadzonej działalności gospodarczej ponosi podatnik. Nie ma zatem możliwości przenoszenia tego ryzyka na budżet państwa, zwłaszcza wówczas gdy nie dochowano należytej staranności w trakcie realizacji umowy z kontrahentem”.

Naczelny Sąd Administracyjny w sprawie o sygnaturze akt: II FSK 1901/20 rozpoznając na rozprawie skargę kasacyjną od powyższego wyroku, wniesioną przez skarżącego, w dniu 22 lutego 2023 roku oddalił skargę kasacyjną oraz zasądził zwrot kosztów postępowania na rzecz organu administracji publicznej.

Wyrok jest prawomocny.

W dwumiesięczniku „Zeszyty Naukowe Sądownictwa Administracyjnego” nr 1 z okresu: styczeń-luty 2023 roku powołano się na wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 12 marca 2020 roku w sprawach o sygnaturach akt II SAB/Bk 12/20 i II SAB/Bk 18/20 oddalające skargi na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowań przez Prezydenta Miasta Białegostoku w sprawie wniosków o ustalenie lokalizacji inwestycji mieszkaniowej.

W sprawie o sygnaturze akt II SAB/Bk 12/20, sąd uznał, że: „W sytuacji gdy organ prowadzący postępowanie pozostawia wniosek strony bez rozpoznania, mimo że nie zachodzą przesłanki warunkujące podjęcie tej czynności, to pozostaje on w bezczynności, bo odmawia rozpatrzenia sprawy i wydania właściwego rozstrzygnięcia”.

W sprawie o sygnaturze akt II SAB/Bk 18/20, sąd stwierdził, że: „(…) zastosowanie przez Prezydenta Miasta Białegostoku art. 7 ust. 9 specustawy mieszkaniowej (ustawa z dnia 5 lipca 2018 roku o ułatwieniach w przygotowaniu i realizacji inwestycji mieszkaniowych oraz inwestycji towarzyszących, t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1496 ze zm.) i pozostawienie wniosku skarżącego bez rozpatrzenia, było w kontrolowanym postępowaniu - zasadne. Zachodziły przesłanki warunkujące podjęcie tej czynności materialno-technicznej, bowiem obiektywnie wniosek nie mógł być procedowany z uwagi na zawieszenie obowiązywania Studium (studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy). Było to jedyne rozstrzygnięcie, jakie organ mógł podjąć w zaistniałym stanie sprawy”.

Naczelny Sąd Administracyjny kolejno w sprawach o sygnaturach akt: II OSK 1555/20 i II OSK 1491/20 rozpoznając na rozprawach skargi kasacyjne od powyższych wyroków, wniesionych przez skarżącego, w dniu 20 sierpnia 2020 roku uchylił zaskarżone wyroki i przekazał sprawy do ponownego rozpatrzenia Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Białymstoku oraz zasądził od Prezydenta Miasta Białegostoku na rzecz skarżącego zwrot kosztów postępowań kasacyjnych.

Wyroki są prawomocne.

W miesięczniku „Przegląd Podatków Lokalnych i Finansów Samorządowych” nr 2 z lutego 2023 roku powołano się na poniższe wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku:

z dnia 6 czerwca 2018 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 222/18 ze skargi na interpretację indywidualną Burmistrza Sokółki ze stycznia 2018 roku w przedmiocie podatku od nieruchomości, w którym Sąd uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną oraz zasądził od Burmistrza Sokółki na rzecz skarżącej zwrot kosztów postępowania sądowego.

Zdaniem składu orzekającego w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2017 roku bocznice kolejowe niewątpliwie wchodzą w skład infrastruktury kolejowej, a więc podlegają zwolnieniu z podatku od nieruchomości na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych (Sąd zaznaczył, że przesłankę "udostępnienia infrastruktury kolejowej" należy rozpatrywać zgodnie z dosłownym brzmieniem, tj. chodzi o faktyczny sposób wykorzystania infrastruktury kolejowej.

Wyrok w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 222/18 jest prawomocny od dnia 26 lipca 2018 roku.

z dnia 30 września 2009 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 227/09 ze skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łomży z kwietnia 2009 roku w przedmiocie odmowy przyznania ulgi inwestycyjnej w podatku rolnym, w którym Sąd: uchylił zaskarżoną decyzję, stwierdził, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana w całości do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku oraz zasądził od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łomży na rzecz skarżącej zwrot kosztów postępowania sądowego.

Sąd uznał, że: „Zasada zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa, wynikająca z art. 2 Konstytucji RP, wymaga, aby w przypadku, gdy podatnik rozpoczął proces inwestycyjny przed zmianą art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2006 r. Nr 136, poz. 969 ze zm.), wprowadzającą z dniem 1 stycznia 2009 roku dodatkowy warunek skorzystania z ulgi inwestycyjnej, stosować przepisy w brzmieniu obowiązującym w czasie dokonywania wydatków inwestycyjnych”.

Wyrok w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 227/09 jest prawomocny od dnia 17 listopada 2009 roku.

W „Dzienniku Gazeta Prawna” nr 37 z 22 lutego 2023 roku opisano wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 17 lutego 2023 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 34/23 ze skargi na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z listopada 2022 roku w przedmiocie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, w którym Sąd uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną oraz zasądził od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz skarżącego zwrot kosztów postępowania sądowego.

Skład orzekający zauważył, że tworzenie nowych rozwiązań w branży informatycznej jest utrudnione bez wykorzystywania dotychczasowych osiągnięć w tej dziedzinie. Jeśli programista tworzy oprogramowanie, w którym wykorzystuje swoje własne pomysły oraz udoskonala dostępne rozwiązania informatyczne, to prowadzi działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 5a pkt 38-40 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm., dalej zwana „u.p.d.o.f.”). W związku z tym, tworzone programy komputerowe mieszczą się w definicji kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 2 u.p.d.o.f., dlatego taka działalność może być oprocentowana pięcioprocentową (5%) podstawą opodatkowania, która jest wymieniona w art. 30ca ust. 1 u.p.d.o.f., w ramach tzw. ulgi „IP Box”.

Wyrok jest nieprawomocny.

W dzienniku „Gazeta Współczesna” nr 35 z 20 lutego 2023 roku powołano się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 13 grudnia 2022 roku w sprawie o sygnaturze akt II SA/Bk 551/22 ze skargi na uchwałę Rady Gminy Wysokie Mazowieckie z dnia 22 października 2021 roku w sprawie nadania nazwy ulic w miejscowości Brzóski-Falki, w którym Sąd: stwierdził nieważność § 1 pkt 2 zaskarżonej uchwały oraz zasądził od Rady Gminy Wysokie Mazowieckie na rzecz skarżących zwrot kosztów postępowania sądowego.

Sąd stwierdził, że: „Nie ma regulacji prawnej, która by wprost nakładała na władze samorządowe obowiązek przeprowadzenia konsultacji społecznych w sprawie nadania nazwy ulicy, jednakże organ decydujący się na ich przeprowadzenie powinien to uczynić w sposób zgodny z prawem, z poszanowaniem praw wszystkich mieszkańców i podmiotów, których ewentualna uchwała będzie dotyczyć”.

Wyrok jest nieprawomocny.

W dzienniku „Rzeczpospolita” nr 40 z 17 lutego 2023 roku w artykule pt. Przeniesienie decyzji o pozwoleniu na budowę na inny podmiot” powołano się na wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 9 maja 2019 roku w sprawie o sygnaturze akt II SA/Bk 308/18 oraz z dnia 27 września 2007 roku w sprawie o sygnaturze akt II SA/Bk 524/07. Autorka artykułu – dr Martyna Sługocka wskazała, iż „W art. 37 ust. 1 prawa budowlanego wprowadzono zasadę, w myśl której decyzja o pozwoleniu na budowę wygasa, jeżeli budowa nie została rozpoczęta przed upławem 3 lat od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna lub budowa została przerwana na czas dłuższy niż 3 lata. Co ważne, wskazany termin ma charakter materialnoprawnym. Oznacza to, że po jego upływie inwestor traci podstawę do rozpoczęcia lub kontynuowania robót budowlanych w oparciu o decyzję o pozwoleniu na budowę. (…) Decyzja stwierdzająca wygaśnięcie uprawnień z pozwolenia na budowę nierealizowanego przez inwestora, stanowi jedynie „procesowe” potwierdzenie zaistnienia skutku materialnoprawnego”. Autorka artykułu wskazała dodatkowo, iż decyzja o pozwoleniu na budowę, która ma być przeniesiona na inny podmiot „może być przeniesiona pod warunkiem, że jeszcze nie wygasła”.

W miesięczniku Przegląd Komunalny z dnia 17 lutego 2023 r. Tadeusz Różowicz wskazał, iż „właściciele nieruchomości niezamieszkałych, które pozostają poza zorganizowanym przez gminę systemem odbioru odpadów komunalnych "u źródła", obowiązani są do zawierania umów indywidualnych. Niedochowanie tego obowiązku albo zrealizowanie go w sposób wadliwy może aktualizować po stronie gminy obowiązek zapewnienia zastępczego odbioru odpadów komunalnych od wskazanej kategorii podmiotów. Wskazana kategoria podmiotów obowiązana jest również do dokumentowania realizacji ww. obowiązku poprzez okazanie takich umów i dowodów uiszczenia opłat za te usługi. Wskazany w poprzednim zdaniu sposób dokumentowania realizacji obowiązku może być modyfikowany uchwałą rady gminy (art. 6 ust. 1a ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (u.c.p.g.)). Zgodnie bowiem z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 25 listopada 2009 r. (sygn. akt I SA/Bk 356/09), „Właściciel bez upoważnienia zawartego w odrębnej uchwale gminy nie może w inny sposób niż wskazany (...) wykonać obowiązku pozbycia się odpadów komunalnych". Spełnianie przez właścicieli nieruchomości niezamieszkałych pozostających poza zorganizowanym przez gminę systemem odbioru odpadów komunalnych „u źródła" obowiązków: 1) posiadania ww. umów, 2) przestrzegania zgodności postanowień ww. umów z wymaganiami określonymi w regulaminie utrzymania czystości i porządku w gminie oraz regulacjami Rozporządzenia Ministra Klimatu i Środowiska z 10 maja 2021 r. w sprawie sposobu selektywnego zbierania wybranych frakcji odpadów - weryfikowane jest w ramach kontroli przeprowadzanych przez organ wykonawczy gminy (art. 6 ust. 5a pkt. 1 i 2 u.c.p.g.)”.

W dzienniku „Rzeczpospolita” nr 36 z 13 lutego 2023 roku powołano się wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 30 listopada 2022 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 377/22 ze skargi na decyzję Naczelnika Podlaskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Białymstoku z lipca 2022 roku w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, w którym Sąd oddalił skargę.

„Spór w sprawie dotyczył tego, czy spółka z siedzibą na Cyprze prowadziła w tym państwie rzeczywistą działalność gospodarczą. Sąd wskazał, że analiza treści przepisów o zagranicznej spółce kontrolowanej prowadzi do wniosku, że dla spełnienia kryterium »prowadzenia rzeczywistej działalności gospodarczej« nie jest wystarczające samo zarejestrowanie spółki. W ocenie sądu, ustawodawca nakazuje badanie, czy spółka wykonuje faktyczne czynności związane z działalnością gospodarczą, istnieje gospodarcze uzasadnienie zawieranych przez nią porozumień, spółka ma samodzielność wykonywania swoich funkcji gospodarczych oraz wykorzystuje ona własne zasoby, w tym obecne na miejscu osoby zarządzające. Dalej WSA podniósł, że analiza materiału dowodowego zgromadzonego w tej sprawie wskazywała na to, że spółka cypryjska nie prowadziła rzeczywistej działalności gospodarczej. Na poparcie tego twierdzenia WSA podniósł okoliczność, że spółka ta nie miała personelu, wyposażenia, aktywów oraz pomieszczeń. WSA podniósł, że pozostałe osoby, które znajdowały się w zarządzie spółki cypryjskiej zasiadały w nim jedynie z uwagi na formalny wymóg prawa cypryjskiego, aby w spółkach takich było trzech dyrektorów. Role te pełnili de facto pracownicy kancelarii cypryjskiej. WSA podkreślił, że spółka korzystała z udostępnionych pomieszczeń biurowych i sprzętu, wykorzystywała wyłącznie sprzęt biurowy, a na Cyprze posiadała wyłącznie dwóch miejscowych dyrektorów i profesjonalną pomoc sekretarza firmy. WSA zaznaczył również, że rzeczywiście można się zgodzić, że działalność holdingowa ma charakter specyficzny, niewymagający szczególnej powierzchni czy infrastruktury. Jednak dla urzeczywistnienia prowadzenia działalności gospodarczej na terenie danego kraju należy oczekiwać przynajmniej wykazania, że ulokowanie podmiotu na terenie tego kraju uzasadniają zasoby ludzkie, wykwalifikowani pracownicy”.

Wyrok jest nieprawomocny.

W dzienniku „Rzeczpospolita” nr 34 z 10 lutego 2023 roku powołano się wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 18 czerwca 2021 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 177/21 ze skargi na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Białymstoku z lutego 2021 roku w przedmiocie odmowy prawa do zwolnienia z opłacania należności z tytułu składek za okres od 1 listopada 2020 roku do 30 listopada 2020 roku, w którym Sąd uchylił zaskarżoną decyzję.

Sąd uznał, że: „Art. 31zo ust. 10 i 11 ustawy z dnia 2 marca 2020 roku o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1842 ze zm.) wprowadza wprawdzie rozwiązanie proceduralne mające na celu usprawnienie procesu przyznawania przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych wsparcia przedsiębiorcom, niemniej jej stosowanie nie może bezrefleksyjnie prowadzić do istotnej modyfikacji, czy też nawet wyłączenia stosowania zasad obowiązujących w postępowaniu administracyjnym. Przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego niewątpliwie znajdują zastosowanie w tego typu sprawach”.

Naczelny Sąd Administracyjny w sprawie o sygnaturze akt I GSK 1119/21 po rozpoznaniu na rozprawie, skargi kasacyjnej wniesionej przez organ administracji publicznej od powyższego orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, wyrokiem z dnia 8 lutego 2023 roku oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok jest prawomocny.

W dzienniku „Rzeczpospolita” nr 30 z 6 lutego 2023 roku powołano się wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 21 stycznia 2021 roku w sprawie o sygnaturze akt II SA/Bk 829/20 oddalający skargę na decyzję Podlaskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Białymstoku z października 2020 roku w przedmiocie nakazania przywrócenia poprzedniego sposobu użytkowania lokalu mieszkalnego.

Sąd stwierdził, że: „Rozpoczęcie wykorzystywania lokalu mieszkalnego na działalność gospodarczą - cele usługowe, z usługami o charakterze otwartym (wizytami klientów) jest równoznaczne ze zmianą warunków użytkowania obiektu, wymienionych w art. 71 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r., poz. 1186 ze zm., dalej: p.b.) i - jako takie - wymaga, stosownie do treści art. 71 ust. 2 p.b. zgłoszenia właściwemu organowi (tj. administracji architektoniczo-budowlanej) wraz z przedstawieniem stosownych dokumentów określających dotychczasowy i zamierzony sposób użytkowania i uzasadniających wystarczalność przystosowania obiektu budowlanego lub jego części (w świetle przepisów i norm prawa budowlanego) do wprowadzenia w nim (niej) funkcji innej niż mieszkalna.

Wyrok jest nieprawomocny.

W „Dzienniku Gazeta Prawna” nr 22 z 1 lutego 2023 roku powołano się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 4 stycznia 2023 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 474/22 ze skargi na decyzję Naczelnika Podlaskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Białymstoku z sierpnia 2022 roku w przedmiocie określenia wysokości straty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2016 rok, w którym Sąd: uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą jej wydanie decyzję Naczelnika Podlaskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Białymstoku z stycznia 2022 roku oraz zasądził od Naczelnika Podlaskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Białymstoku na rzecz skarżącej zwrot kosztów postępowania sądowego.

Zdaniem składu orzekającego: „Sąd podzielił podstawowy zarzut skargi, dotyczący naruszenia art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1888 ze zm., dalej: ustawa o CIT) uznając, że przepis ten w 2016 roku nie dawał organom podstaw do pominięcia skutków podatkowych transakcji umowy licencji i dokonania jej recharakteryzacji.

Przede wszystkim należy zgodzić się z poglądami wyrażanymi w literaturze przedmiotu, a także w orzecznictwie sądowym przytoczonym w skardze, że możliwość takiego zabiegu funkcjonuje od 2019 roku, kiedy to do obrotu prawnego wprowadzono […] przepis art. 11c ust. 4 ustawy o CIT, a zmiana ta miała charakter prawotwórczy, a nie doprecyzowujący”.

Wyrok jest nieprawomocny.

W dwumiesięczniku „Orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego i wojewódzkich sądów administracyjnych” nr 6 z grudnia 2022 roku przytoczono poniższe wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku:

z dnia 18 sierpnia 2021 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 273/21 oddalający skargę na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku z kwietnia 2021 roku w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności podatkowej strony skarżącej jako byłego komplementariusza za zaległości podatkowe spółki komandytowej w podatku od towarów i usług za niektóre miesiące 2016 roku, 2017 roku, 2018 roku wraz z odsetkami za zwłokę od tych zaległości i kosztami egzekucyjnymi.

Sąd stwierdził, że: „Przy orzekaniu o odpowiedzialności osób trzecich w przypadku komplementariusza spółki komandytowej na podstawie art. 115 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja Podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540, dalej jako: o.p.), organ podatkowy w ramach prowadzonego postępowania ma obowiązek wykazać jedynie istnienie zaległości podatkowych spółki oraz fakt bycia komplementariuszem. Z art. 115 § 1 o.p. wynika, że sytuacja majątkowa spółki komandytowej nie ma znaczenia z punktu widzenia przesłanek koniecznych do orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności jej komplementariusza”.

Wyrok w sprawie I SA/Bk 273/21 jest prawomocny od 30 listopada 2021 roku.

z dnia 27 stycznia 2021 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 916/20 ze skargi na decyzję Naczelnika Podlaskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Białymstoku z października 2020 roku w przedmiocie ustalenia dodatkowego zobowiązania w podatku od towarów i usług za miesiące sierpień i wrzesień 2017 roku, w którym Sąd: uchylił zaskarżoną decyzję oraz zasądził od Naczelnika Podlaskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Białymstoku na rzecz strony skarżącej zwrot kosztów postępowania sądowego.

Sąd uznał, że: „Za niezasadny należy uznać również zarzut wystąpienia nadzwyczajnych okoliczności polegających na absencji doświadczonej pracownicy oraz błędach systemowych w oprogramowaniu księgowym. Błędy w funkcjonowaniu systemu oraz brak należytej kontroli nad nim nie stanowią okoliczności łagodzących w sprawie oraz nie są przesłanką powodującą możliwość niezastosowania wobec Spółki przepisów obowiązującego prawa, w tym przypadku wyrażonych w art. 112b ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r., poz. 106 ze zm.) ”.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie skarg kasacyjnych, wniesionych przez obie strony postępowania od powyższego orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, wyrokiem z dnia 1 lutego 2022 roku w sprawie o sygnaturze akt I FSK 749/21:
1) uchylił zaskarżony wyrok w całości,
2) uchylił zaskarżoną decyzję Naczelnika Podlaskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Białymstoku z 7 października 2020 r. oraz poprzedzającą ją decyzję tego organu z dnia 1 lipca 2020 r.,
3) umorzył postępowanie podatkowe w stosunku do strony skarżącej w przedmiocie ustalenia dodatkowego zobowiązania w podatku od towarów i usług za sierpień i wrzesień 2017 r.,
4) oddalił skargę kasacyjną Naczelnika Podlaskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Białymstoku,
5) zasądził od Naczelnika Podlaskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Białymstoku na rzecz strony skarżącej zwrot kosztów postępowania sądowego.

Wyrok jest prawomocny.

W kwartalniku „Orzecznictwo w sprawach samorządowych” nr 4 z okresu październik-grudzień 2022 roku powołano się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 24 kwietnia 2019 roku w sprawie o sygnaturze akt II SA/Bk 127/19 ze skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku z grudnia 2018 roku w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy, w którym Sąd uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą jej wydanie decyzję Burmistrza Zabłudowa z listopada 2018 roku.

Sąd uznał, że: „Kwestia badania charakteru zjazdu z drogi publicznej na drogę wewnętrzną (indywidualny czy publiczny), za pośrednictwem której teren inwestycji jest skomunikowany z drogą publiczną, wykracza poza zakres postępowania w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy dla terenu, który nie przylega do drogi publicznej”.

Wyrok w sprawie o sygnaturze akt II SA/Bk 127/19 jest prawomocny od dnia 18 czerwca 2019 roku.

W dziennikach: „Kurier Poranny” oraz „Gazeta Współczesna” nr 16 z 24 stycznia 2023 roku powołano się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 12 października 2021 roku w sprawie o sygnaturze akt II SA/Bk 698/21 oddalający skargę na zarządzenie zastępcze Wojewody Podlaskiego z lipca 2021 roku w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu radnego.

Sąd uznał, że: „Wojewoda stwierdzając w zaskarżonym zarządzeniu zastępczym wygaśnięcie mandatu radnego Rady Miejskiej w Augustowie dokonał prawidłowych ustaleń w zakresie zaistnienia przesłanek zastosowania przepisów art. 98a ust. 2 w związku z art. 24f ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 1319, dalej jako: u.s.g.) w związku z art. 383 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. – Kodeks wyborczy.

W przepisie art. 24f ust. 1u.s.g. ustawodawca wprowadził generalny zakaz używania przez radnego mienia komunalnego gminy w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, bez względu na jej przedmiot, rodzaj majątku komunalnego i tytuł prawny. Mienie pozostające w zarządzie, czy użytkowaniu spółki, w której gmina ma 100 procent udziałów jest mieniem komunalnym. Bez znaczenia pozostaje okoliczność zawierania umów w trybie przetargowym, co nie ma wpływu na spełnienie przesłanek z art. 24f ust. 1 u.s.g.

Zakaz ten ma na celu z jednej strony ochronę mienia publicznego przed jego wykorzystaniem przez osoby sprawujące mandat, a z drugiej strony, praw innych członków tworzących wspólnotę gminy, którzy nie mają tak ułatwionego dostępu do korzystania z tego mienia”.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 20 stycznia 2023 roku w sprawie o sygnaturze akt III OSK 7737/21 oddalił skargę kasacyjną od powyższego orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku. Wyrok jest prawomocny.

W dzienniku „Rzeczpospolita” nr 18 z 23 stycznia 2023 roku opisano wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 28 grudnia 2022 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 458/22 ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku z września 2022 roku w przedmiocie określenia wysokości podatku od towarów i usług do zapłaty za miesiąc marzec 2020 roku oraz ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego za marzec 2021 roku, w którym Sąd: uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą jej wydanie decyzję Naczelnika Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku z maja 2022 roku, umorzył postępowanie administracyjne w sprawie oraz zasądził od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku na rzecz skarżącego zwrot kosztów postępowania sądowego.

Sąd stwierdził, że: „Obowiązek zapłaty podatku w trybie art. 108 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm., dalej jako: „u.p.t.u.”), wynika wyłącznie z faktu wystawienia „pustej faktury”. Jest to przepis o charakterze prewencyjnym, albowiem ma on przeciwdziałać wprowadzaniu do obiegu nierzetelnych faktur, z których nieuczciwi przedsiębiorcy mogliby wywodzić prawo do odliczenia podatku naliczonego. Dotyczy on zatem sytuacji, w których kwota podatku wynika jedynie z samego faktu wystawienia faktury, a więc gdy dana czynność nie zaistniała w rzeczywistości, nie jest objęta opodatkowaniem bądź podlega zwolnieniu z opodatkowania. Skoro w okolicznościach niniejszej sprawy faktura odnosi się do rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, które podlegają opodatkowaniu, to samo jej wystawienie – jak się później okazuje – przedwczesne, a tym samym niezgodne z przepisami z art. 106i ust. 7 pkt 1 u.p.t.u. nie może rodzić obowiązku zapłaty podatku na podstawie art. 108 ust. 1 tej ustawy.

Wyrok jest nieprawomocny.

W „Dzienniku Gazeta Prawna” nr 10 z 16 stycznia 2023 roku powołano się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 30 września 2020 roku w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bk 556/20 ze skargi na postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z maja 2020 roku w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej przepisów Ordynacji podatkowej, w którym Sąd: uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie z marca 2020 roku wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej oraz zasądził od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz M. Spółka z o.o. w B. kwotę 597 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Zdaniem składu orzekającego: „Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej błędnie uznał, że przepisy rozdziału 11a Działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm., dalej: o.p.), regulujące obowiązki w zakresie informacji o schematach podatkowych, nie stanowią przepisów prawa podatkowego podlegających urzędowej wykładni w drodze interpretacji indywidualnej, czym naruszył art. 14b § 1 o.p., a w efekcie niezasadnie, bo z naruszeniem art. 165a § 1 o.p., odmówił wszczęcia postępowania”.

Wyrokiem z 11 stycznia 2023 roku Naczelny Sąd Administracyjny w sprawie o sygn. akt II FSK 1236/22 oddalił skargę kasacyjną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej i utrzymał w mocy powyższy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku.

W dzienniku „Rzeczpospolita” nr 7 z 10 stycznia 2023 roku opisano postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 6 grudnia 2022 roku w sprawie o sygnaturze akt II SA/Bk 713/22 ze skargi na uchwałę Rady Miasta Bielsk Podlaski z czerwca 2022 roku w przedmiocie nieudzielenia wotum zaufania Burmistrzowi Miasta Bielsk Podlaski, w którym Sąd odrzucił skargę.

Sąd stwierdził, że: „Z naruszeniem interesu prawnego mamy do czynienia wówczas, gdy zaskarżonym aktem zostanie odebrane lub ograniczone jakiekolwiek uprawnienie skarżącego wynikające z przepisów prawa, bądź też zostanie nałożony na niego nowy obowiązek lub zmieniony obowiązek dotychczasowy. Związek między własną, indywidualną sytuacją prawną strony skarżącej, a zaskarżoną uchwałą musi istnieć obecnie, a nie w przyszłości oraz powodować następstwo w postaci ograniczenia lub pozbawienia konkretnych uprawnień albo nałożenia obowiązków”.

Postanowienie jest nieprawomocne.

W dzienniku „Gazeta Współczesna” nr 5 z 9 stycznia 2023 roku powołano się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 28 października 2021 roku w sprawie o sygnaturze akt II SA/Bk 739/21 ze sprzeciwu od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku z sierpnia 2021 roku w przedmiocie uchylenia decyzji o odmowie wydania środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia oraz poprzedzającego jej wydanie postanowienia Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Białymstoku z kwietnia 2021 roku i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia, w którym Sąd oddalił sprzeciw.

Sąd uznał, że: „Podejmując takie rozstrzygnięcie w postępowaniu odwoławczym Kolegium prawidłowo, zdaniem sądu, uznało konieczność podjęcia przez organ pierwszej instancji oraz RDOŚ w Białymstoku wskazanych w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji czynności umożliwiających pełna i merytoryczną ocenę złożonego przez Inwestorów raportu. Kolegium zasadnie zwróciło uwagę, że wydana przez RDOŚ w Białymstoku odmowa uzgodnienia warunków realizacji planowanego przedsięwzięcia formułuje w tym przedmiocie jedynie ogólnikowe motywy podjętego rozstrzygnięcia, opierające się na wątpliwościach organu co do wpływu planowanego przedsięwzięcia na środowisko oraz krytyce metodologii badań, na których oparto raport. Postanowienie to nie zawiera uzasadnienia merytorycznego, a opiera się w głównej mierze na informacjach o charakterze ogólnym i teoretycznym, bez powołania się na jakiekolwiek opracowanie naukowe.

Wyrok w sprawie o sygnaturze akt II SA/Bk 739/21 jest prawomocny od dnia 15 stycznia 2022 roku.

Metryczka

wytworzono:

01-02-2019

przez: Andrzej Melezini
opublikowano:

01-02-2019 12:27

przez: Adam Kuklik
zmodyfikowano:

15-09-2023 13:18

przez: Tomasz Łapiński
podmiot udostępniający:

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku

odwiedzin: 10359

modyfikacja strony:

15-09-2023 13:18:20

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

08-09-2023 12:18:31

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

07-09-2023 12:21:54

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

06-09-2023 12:38:12

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

04-09-2023 11:13:28

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

04-09-2023 11:12:42

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

04-09-2023 11:05:45

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

31-08-2023 11:45:56

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

29-08-2023 11:05:23

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

11-08-2023 11:32:16

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

09-08-2023 11:26:45

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

08-08-2023 15:01:20

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

08-08-2023 15:00:38

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

01-08-2023 11:19:42

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

31-07-2023 14:06:11

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

31-07-2023 14:01:00

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

27-07-2023 10:11:46

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

27-07-2023 10:06:27

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

25-07-2023 09:01:18

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

20-07-2023 15:12:31

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

12-07-2023 12:16:28

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

07-07-2023 10:53:49

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

07-07-2023 10:53:39

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

03-07-2023 13:31:42

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

03-07-2023 13:31:04

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

03-07-2023 13:25:32

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

30-06-2023 12:35:15

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

30-06-2023 12:32:28

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

27-06-2023 13:09:21

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

21-06-2023 10:53:34

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

19-06-2023 12:33:29

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

15-06-2023 10:15:49

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

01-06-2023 12:34:44

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

26-05-2023 13:22:15

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

26-05-2023 13:13:53

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

26-05-2023 13:12:34

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

24-05-2023 14:27:19

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

17-05-2023 12:55:50

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

16-05-2023 11:28:12

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

16-05-2023 11:27:45

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

12-05-2023 14:15:41

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

02-05-2023 13:10:36

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

02-05-2023 13:09:35

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

26-04-2023 11:00:11

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

25-04-2023 10:28:14

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

20-04-2023 13:40:26

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

19-04-2023 12:41:44

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

19-04-2023 12:37:48

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

19-04-2023 08:59:49

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

17-04-2023 11:55:27

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

22-03-2023 11:11:19

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

21-03-2023 12:37:11

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

20-03-2023 13:39:55

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

20-03-2023 13:39:29

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

17-03-2023 10:47:20

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

17-03-2023 10:46:55

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

15-03-2023 15:02:00

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

14-03-2023 12:57:26

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

14-03-2023 11:28:24

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

13-03-2023 13:18:52

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

13-03-2023 13:16:26

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

13-03-2023 13:14:53

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

10-03-2023 13:43:14

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

07-03-2023 12:21:05

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

28-02-2023 10:42:27

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

27-02-2023 13:02:04

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

27-02-2023 13:01:57

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

24-02-2023 11:19:21

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

24-02-2023 11:19:11

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

23-02-2023 13:40:12

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

23-02-2023 12:44:09

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

23-02-2023 12:40:38

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

22-02-2023 14:34:33

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

20-02-2023 12:05:34

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

17-02-2023 13:37:40

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

13-02-2023 13:12:17

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

10-02-2023 12:27:04

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

06-02-2023 11:28:29

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

02-02-2023 12:33:28

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

02-02-2023 12:31:48

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

01-02-2023 12:47:36

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

01-02-2023 12:47:19

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

25-01-2023 14:16:45

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

24-01-2023 15:17:28

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

23-01-2023 14:46:40

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

23-01-2023 14:45:58

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

16-01-2023 12:54:57

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

10-01-2023 09:29:41

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

09-01-2023 13:16:17

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

22-12-2022 13:26:51

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

12-12-2022 13:39:25

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

08-12-2022 13:26:19

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

07-12-2022 12:21:52

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

07-12-2022 12:21:40

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

07-12-2022 10:36:17

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

01-12-2022 12:56:50

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

30-11-2022 13:58:41

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

23-11-2022 11:26:34

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

21-11-2022 11:53:57

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

16-11-2022 13:58:24

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

16-11-2022 13:57:37

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

15-11-2022 11:26:23

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

08-11-2022 13:53:42

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

28-10-2022 12:07:22

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

28-10-2022 12:05:39

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

26-10-2022 14:02:14

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

26-10-2022 13:48:57

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

25-10-2022 15:06:01

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

25-10-2022 15:05:28

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

19-10-2022 11:39:14

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

18-10-2022 13:18:38

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

18-10-2022 13:18:14

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

13-10-2022 11:23:58

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

13-10-2022 11:23:06

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

07-10-2022 14:15:24

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

07-10-2022 12:48:35

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

07-10-2022 12:48:02

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

07-10-2022 11:27:54

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

06-10-2022 14:15:03

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

06-10-2022 14:14:44

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

06-10-2022 14:07:34

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

06-10-2022 14:02:19

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

06-10-2022 14:00:50

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

04-10-2022 14:50:11

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

04-10-2022 14:48:57

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

04-10-2022 14:32:45

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

22-09-2022 14:26:57

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

19-09-2022 12:23:04

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

16-09-2022 11:01:40

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

09-09-2022 14:57:03

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

05-09-2022 11:38:48

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

02-09-2022 12:59:08

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

02-09-2022 10:26:16

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

31-08-2022 12:34:55

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

23-08-2022 11:52:41

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

17-08-2022 15:06:35

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

16-08-2022 14:29:57

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

16-08-2022 14:29:31

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

16-08-2022 14:20:50

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

11-08-2022 12:14:18

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

04-08-2022 11:27:36

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

04-07-2022 14:36:48

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

21-06-2022 12:52:00

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

20-06-2022 14:58:03

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

17-06-2022 09:06:35

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

17-06-2022 09:06:22

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

14-06-2022 12:37:23

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

14-06-2022 12:01:57

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

10-06-2022 14:13:52

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

30-05-2022 14:13:14

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

12-05-2022 12:18:58

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

10-05-2022 12:48:24

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

09-05-2022 13:39:30

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

04-05-2022 14:07:16

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

04-05-2022 14:03:30

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

28-04-2022 15:13:44

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

28-04-2022 15:09:10

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

20-04-2022 14:10:22

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

20-04-2022 12:44:05

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

13-04-2022 12:51:34

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

13-04-2022 12:47:57

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

12-04-2022 13:13:30

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

12-04-2022 13:05:05

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

11-04-2022 11:32:55

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

11-04-2022 11:29:50

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

05-04-2022 14:39:41

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

05-04-2022 13:58:12

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

30-03-2022 14:44:07

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

30-03-2022 14:35:33

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

22-03-2022 14:27:48

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

17-03-2022 13:06:28

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

17-03-2022 11:16:27

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

11-03-2022 14:00:13

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

11-03-2022 13:59:18

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

10-03-2022 14:56:33

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

09-03-2022 15:27:38

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

09-03-2022 14:46:53

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

03-03-2022 11:37:15

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

02-03-2022 10:33:46

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

02-03-2022 10:24:51

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

23-02-2022 15:07:41

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

04-02-2022 11:59:22

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

28-01-2022 15:30:46

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

26-01-2022 15:05:38

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

26-01-2022 15:03:21

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

26-01-2022 14:55:11

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

24-01-2022 13:12:33

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

19-01-2022 13:14:55

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

13-01-2022 10:58:36

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

13-01-2022 10:58:20

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

13-01-2022 10:28:08

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

11-01-2022 08:44:06

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

03-01-2022 14:54:18

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

20-12-2021 11:50:37

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

16-12-2021 09:32:58

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

14-12-2021 12:41:37

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

06-12-2021 10:53:05

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

03-12-2021 13:02:15

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

02-12-2021 13:05:31

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

01-12-2021 14:24:19

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

01-12-2021 14:24:13

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

23-11-2021 14:38:38

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

23-11-2021 14:36:17

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

23-11-2021 14:36:09

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

22-11-2021 13:38:14

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

16-11-2021 14:32:54

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

15-11-2021 12:30:51

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

15-11-2021 12:04:48

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

15-11-2021 12:04:31

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

15-11-2021 11:46:07

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

15-11-2021 11:04:20

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

27-10-2021 15:20:25

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

26-10-2021 13:58:38

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

15-10-2021 10:45:22

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

13-10-2021 13:59:55

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

05-10-2021 14:30:35

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

05-10-2021 14:17:59

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

29-09-2021 13:40:37

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

14-09-2021 13:22:58

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

14-09-2021 13:13:44

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

09-09-2021 12:33:51

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

02-09-2021 13:22:29

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

31-08-2021 15:37:26

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

30-08-2021 13:04:51

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

30-08-2021 13:04:44

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

27-08-2021 15:10:07

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

27-08-2021 14:53:57

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

23-08-2021 14:30:04

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

19-08-2021 13:08:42

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

19-08-2021 12:59:19

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

18-08-2021 13:15:24

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

12-08-2021 13:12:43

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

12-08-2021 07:41:20

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

10-08-2021 12:56:48

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

20-07-2021 13:18:59

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

15-06-2021 12:49:45

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

14-06-2021 12:30:19

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

10-06-2021 12:53:26

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

02-06-2021 13:03:24

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

01-06-2021 10:22:20

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

26-05-2021 07:54:11

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

25-05-2021 15:07:42

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

25-05-2021 15:05:40

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

25-05-2021 14:48:06

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

28-04-2021 12:57:37

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

28-04-2021 12:52:28

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

28-04-2021 12:48:49

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

27-04-2021 15:15:10

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

27-04-2021 14:48:33

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

27-04-2021 13:21:48

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

13-04-2021 14:37:03

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

13-04-2021 14:19:31

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

13-04-2021 13:57:18

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

29-03-2021 14:38:12

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

24-03-2021 10:55:23

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

24-03-2021 10:50:29

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

17-03-2021 11:16:26

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

10-03-2021 07:58:31

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

04-03-2021 14:56:45

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

17-02-2021 13:43:33

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

10-02-2021 12:58:20

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

09-02-2021 13:15:32

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

09-02-2021 13:14:13

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

09-02-2021 13:13:50

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

03-02-2021 10:34:56

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

02-02-2021 15:20:00

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

02-02-2021 15:19:44

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

28-01-2021 13:16:47

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

28-01-2021 13:16:08

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

27-01-2021 14:58:47

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

19-01-2021 13:53:48

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

12-01-2021 09:26:34

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

05-01-2021 12:26:47

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

31-12-2020 12:56:51

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

31-12-2020 10:22:07

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

29-12-2020 14:42:32

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

17-12-2020 14:50:04

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

10-12-2020 14:24:38

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

08-12-2020 12:19:45

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

30-11-2020 14:17:10

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

26-11-2020 15:26:58

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

25-11-2020 14:48:25

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

25-11-2020 14:47:47

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

20-11-2020 10:12:49

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

20-10-2020 13:23:20

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

05-10-2020 11:31:51

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

05-10-2020 11:31:44

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

01-10-2020 10:30:40

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

30-09-2020 14:09:27

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

23-09-2020 14:04:39

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

16-09-2020 11:59:33

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

16-09-2020 10:24:01

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

15-09-2020 11:00:59

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

14-09-2020 12:41:44

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

09-09-2020 14:58:12

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

03-09-2020 13:11:00

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

28-08-2020 14:23:00

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

27-08-2020 13:08:53

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

26-08-2020 15:26:12

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

21-08-2020 14:18:58

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

19-08-2020 14:34:48

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

18-08-2020 14:20:00

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

18-08-2020 14:09:45

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

18-08-2020 14:07:46

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

12-08-2020 10:17:01

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

31-07-2020 13:58:42

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

20-07-2020 12:32:49

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

17-07-2020 14:17:30

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

18-06-2020 10:04:01

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

17-06-2020 14:25:31

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

17-06-2020 14:24:17

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

17-06-2020 13:59:36

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

17-06-2020 10:59:33

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

28-05-2020 11:17:27

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

28-05-2020 11:06:21

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

27-05-2020 14:55:27

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

25-05-2020 10:00:51

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

11-05-2020 14:22:33

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

31-03-2020 15:11:35

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

20-03-2020 13:51:15

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

17-03-2020 15:11:57

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

11-03-2020 12:35:26

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

10-03-2020 08:21:00

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

20-02-2020 15:24:35

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

14-02-2020 08:39:18

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

03-02-2020 13:04:54

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

30-01-2020 09:55:48

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

29-01-2020 12:37:33

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

27-01-2020 13:39:09

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

27-01-2020 12:48:35

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

27-01-2020 10:31:13

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

20-01-2020 15:07:58

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

15-01-2020 11:16:37

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

13-01-2020 12:50:26

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

13-01-2020 09:38:07

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

08-01-2020 14:55:09

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

18-12-2019 14:01:51

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

11-12-2019 13:23:05

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

11-12-2019 13:22:49

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

10-12-2019 15:08:37

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

10-12-2019 14:09:31

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

10-12-2019 12:00:16

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

06-12-2019 08:49:03

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

04-12-2019 08:01:35

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

22-10-2019 15:01:33

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

22-10-2019 14:06:42

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

03-10-2019 14:09:50

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

30-08-2019 14:23:05

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

30-08-2019 14:22:32

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

05-06-2019 12:03:43

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

30-04-2019 13:33:42

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

17-04-2019 10:34:37

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

17-04-2019 10:34:02

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

03-04-2019 11:54:59

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

03-04-2019 11:38:22

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

03-04-2019 09:44:01

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

20-03-2019 09:35:49

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

19-03-2019 13:46:42

przez: Adam Kuklik
modyfikacja strony:

14-03-2019 09:03:20

przez: Tomasz Łapiński
modyfikacja strony:

01-02-2019 12:27:00

przez: Adam Kuklik

Powrót do poprzedniej strony »